Η μικρή μου γεννήθηκε το μεσημέρι του Σαββάτου στις 13/03/2010 μία μέρα που θα την θυμόμαστε για όλη μου την ζωή.

Πριν γεννηθεί η μικρή μου είχαμε (μαζί με τον άνδρα μου) παρακολουθήσει κάτι συνεδρίες σχετικά με τον θηλασμό επομένως είχα μία ενημέρωση.

Στην κλινική δεν δήλωσα αποκλειστικό θηλασμό ούτε την είχα στο δωμάτιο γιατί ήμουν μαζί με άλλες κοπέλες. Όταν μου την έφερναν την έβαζα στο στήθος μου παραπάνω από όσο μου έλεγαν γιατί έτσι μου έλεγε το ένστικτό μου. Με αποτέλεσμα να πληγωθεί η μία μου θηλή αλλά η Χριστίνα η μαία που ήταν υπεύθυνη για τον θηλασμό μου είπε θα φύγεις από εδώ και θα θηλάζεις στο σπίτι χωρίς να πονάς και έτσι έγινε-την ευχαριστώ θερμά.

Σίγουρα έφαγε γάλα του εμπορίου αλλά τις πρώτες μέρες δεν είχα ψυχολογικό κουράγιο για να πιέσω καταστάσεις σίγουρα στο δεύτερο παιδάκι μου θα είναι διαφορετικά γιατί τώρα ξέρω.

Στο σπίτι τώρα -είναι και το πρώτο μας παιδάκι- στην αρχή ήταν λίγο περίεργα γενικά με το μωρό αλλά καταφέραμε και προσαρμοστήκαμε και οι τρεις μας. Ο άνδρας μου με βοήθησε πολύ στον θηλασμό γιατί η μικρή δεν έπιανε καλά τη θηλή μου και ήταν αυτός που στις αρχές την έβαζε στο στήθος μου.

Όποτε έκλαιγε η μικρή την είχα στο στήθος μου δεν είχα ωράριο. Πολλοί μου είπαν την κακομαθαίνεις δεν άκουσα κανέναν εμπιστεύομαι το ένστικτό μου… Το περίεργο ήταν ότι όταν έκλαιγε και την έβαζα στο στήθος μου κατευθείαν ησύχαζε αφού όλοι οι φίλοι μας είχαν να το λένε. Νιώθω περήφανη γιατί τα καταφέραμε περίφημα μέχρι στιγμής.

Φτάνοντας την ηλικία των 3 μηνών άρχισε να πεινάει περισσότερο με αποτέλεσμα να θέλει να είναι ακόμα πιο πολύ στο στήθος μου εκεί ήταν που με βοήθησε η Μαρία και την ευχαριστώ θερμά γι αυτό.

Νόμιζα ότι άρχισε να λιγοστεύει το γάλα μου αλλά τελικά η μικρή μου ήθελε να αυξήσει την παραγωγή και τα κατάφερε. Μαρία σε ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη… το ανταπέδωσα σε μία φίλη μου που νόμιζε και αυτή το ίδιο ακριβώς στην ίδια ηλικία. Σε κάθε ηλικία είναι διαφορετική η ανάγκη και ο χρόνος που χρειάζεται να θηλάσεις.

Είναι μία μαγική στιγμή να θηλάζεις το παιδί σου και τα έχουμε καταφέρει πολύ καλά και οι τρεις μας. Ο άνδρας μου με υποστήριξε 100%.

Πριν γεννήσω είχαμε συζητήσει τι θα γίνει με το θέμα του δημόσιου θηλασμού και μου απάντησε φυσικά θα θηλάζεις όπου χρειαστεί. Η πρώτη φορά που θήλασα δημόσια ήταν Απρίλιο σε εστιατόριο αν δε τα κάνω τώρα δεν θα το κάνω ποτέ & τελικά το ξεπεράσαμε και αυτό. Τον πρώτο καιρό πάντα έβαζα και μία πάνα για να μην φαινόμαστε δεν ένιωθα άνετα μετά όμως τον Ιούνιο που ήρθαν οι ζέστες πετάξαμε και το σεντονάκι μας και θηλάζαμε παντού σε beach bar, έξω για ποτό, για φαγητό, σε camping παντού αλλά χωρίς να προκαλούμε.

Η περίοδος που μπήκαν οι στερεές τροφές ήταν δύσκολη χωρίς να έχουμε προσαρμοστεί ακόμα γιατί το γάλα είναι μία εύκολη λύση για το μωρό αλλά προσπαθώ να την μάθω να τρώει. Ακόμα δεν έχει βγάλει δόντια και αναρωτιέμαι πως θα είναι.

Τα θετικά του θηλασμού είναι πολλά τα αντισώματα, η σχέση της μητέρας και του παιδιού, η οικονομία, η ευκολία αλλά θέλει πολύ μα πολύ υπομονή, επιμονή, ψυχολογία. Υπήρξαν στιγμές που είπα θα το σταματήσω αλλά μετά οι σκέψεις αυτές έφευγαν. Δεν ξέρω πότε θα αποθηλάσω ο στόχος μου είναι πάντα η επόμενη μέρα, όσο αντέξω και όσο θέλει.

Θα ήθελα να πω ότι δεν υπάρχει κατάλληλη ενημέρωση για τις μαμάδες και για τους μπαμπάδες όσο αφορά το θηλασμό γιατί είναι η οικογενειακή υπόθεση. Αυτό που με στεναχωρεί όμως είναι ότι πραγματικά υπάρχουν μαμάδες που δεν κατάφεραν να θηλάσουν και τους ασκείτε σκληρή κριτική. Αυτές οι μαμάδες χρειάζονται υποστήριξη και όχι κριτική.

Ο θηλασμός είναι οικογενειακή υπόθεση.
Ενημερωθείτε για τον θηλασμό.

mitrikosthilasmos.com

Συντακτική ομάδα mitrikosthilasmos.com