Τα παιδιά που έχουν συλληφθεί κατόπιν θεραπείας υπογονιμότητας δεν διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από όσα έχουν συλληφθεί φυσιολογικά, να εκδηλώσουν βρεφική λευχαιμία, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο Human Reproduction.
Η βρεφική λευχαιμία εκδηλώνεται πριν το παιδί συμπληρώσει το πρώτο έτος ζωής του και πιστεύεται ότι είναι διαφορετική νόσος από την λευχαιμία των νηπίων και μεγαλύτερων παιδιών. Η πάθηση βέβαια είναι εξαιρετικά σπάνια με μόλις 150 περιπτώσεις να καταγράφονται ετησίως στις ΗΠΑ.
Παλαιότερη μελέτη όμως είχε σχετίσει τις θεραπείες κατά της υπογονιμότητας με την βρεφική λευχαιμία. Ο Δρ Λογκαν Σπέκτορ από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα έθεσε υπό ιατρική παρακολούθηση 443 παιδιά που είχαν νοσήσει και τα συνέκρινε με 324 υγιή παιδιά. Όλα είχαν διαγνωστεί μεταξύ 1996 και 2006.
Δεν διαπιστώθηκε σχέση μεταξύ γονικής υπογονιμότητας ή θεραπείας κατά της υπογονιμότητας και του κινδύνου εκδήλωσης βρεφικής λευχαιμίας. Ενώ διαπιστώθηκε αυξημένος κίνδυνος για τα παιδιά που είχαν γεννηθεί από γυναίκες που δεν προσπαθούσαν να συλλάβουν έναντι των γυναικών που προσπαθούσαν λιγότερο από 12 μήνες.
Ο ερευνητής καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μπορούν να αποκλειστούν μεγάλες αυξήσεις του κινδύνου που σχετίζονται με την υπογονιμότητα του ζεύγους ή την θεραπεία της κατάστασης.
Πάντως το θέμα του κατά πόσο οι θεραπείες κατά της υπογονιμότητας ή η ίδια η υπογονιμότητα σχετίζονται με τους παιδιατρικούς καρκίνους παραμένει ανοιχτό. Και ο Δρ Σπεκτορ θα συνεχίσει την έρευνα του.
Συντακτική ομάδα mitrikosthilasmos.com
