Είναι λίγο μεγάλη αλλά ίσως βοηθηθούν και άλλες μητέρες!

Είμαι μητέρα δυο παιδιών. Το αγοράκι μου είναι 2,5 ετών και το κοριτσάκι μου είναι 10 μηνών την οποία ακόμη και θηλάζω και θα συνεχίσω για όσο εκείνη το θέλει!

Ο θηλασμός του γιου μου

Δυστυχώς τον γιο μου το θήλασαν τρεις μήνες και συμπλήρωνα πάντα με φόρμουλα διότι δεν γνώριζα. Δεν γνώριζα πολλά.

Γεννήθηκε με βοήθεια βεντούζας, πολύωρος τοκετός 18 ώρες, και δύσκολος. Ήμουν έτοιμη να θηλάσω, μόνο να θηλασω, καθόλου φόρμουλα. Και όντως έτσι έγινε. Αμέσως ο μικρός μου έπιασε τη θηλή και ξεκινήσαμε.

Κανείς όμως από το νοσοκομείο, δε μου επισήμανε ότι ίσως ανέβαζε ίκτερο ή ότι είχε αρχίσει να ανεβάζει, λόγω της βεντούζας και διότι είχα και εγώ ίκτερο όταν γεννήθηκα…

Μου πήραν το παιδί Τρίτη μέρα με 20 ίκτερο! Ίσα ίσα που ανάσαινε! Το πήραν. Φυσικά έπινε πολύ, παρά πολύ φόρμουλα και εγώ πήγαινα κάθε τρίωρο να τον θηλάσω και αυτό μέχρι τις εννιά το βράδυ. Από τις εννιά μέχρι την επόμενη το πρωί στις εννιά το στήθος μου παρέμενε στην αδράνεια…

Καμία μαία δε μου είπε να χρησιμοποιώ τη νύχτα το θήλαστρο, κανείς δε μου είπε το παραμικρό.
Όλες υποστήριζαν το θηλασμό αλλά μέχρι εκεί. Κανείς δε μου είπε ότι χρειάζεται προσπάθεια, το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης, να πάρω τα πάνω μου και να βοηθήσω και να θηλασω πιο πολύ το παιδί μου. Δεν ήμουν άλλωστε και από τις γυναίκες να έχω πολύ γάλα…

Οπότε, φεύγοντας ο μικρός μου από τα νεογνά και συνεχίζοντας τη μεικτή διατροφή, το γάλα μου δεν εδραιώθηκε.

Ο θηλασμός της κόρης μου

Στη μικρή μου όμως θα ήταν για μένα αλλιώς όλα! Θα θήλαζα!

Και όντως κάπως έτσι ξεκινήσαμε. Με έναν εκπληκτικό τοκετό μόλις δυο ωρών και με ένα μπουμπούκι 3,900 κιλών!

Αυτή τη φορά ήμουν προετοιμασμένη. Κατευθείαν τη μικρή στο στήθος, όμως απαίτησα να έχω και φόρμουλα συγχρόνως γιατί δεν ήθελα με τίποτα να μου τη πάρουν πάλι. Στο νοσοκομείο και καλά με κοιτούσαν με μισό μάτι γιατί θέλουν μόνο θηλασμό αλλά δεν είναι έτσι.

Και όντως η διαίσθηση μου ήταν σωστή. Η μικρή μου παρόλο που ήταν όλα καλά ανέβαζε ίκτερο.
Όμως με τη φόρμουλα είχε πιο πολλές κενώσεις και έτσι φύγαμε μαζί.

Στο σπίτι κανονικά θηλασμός αλλά έδινα και λίγη φόρμουλα όντας μεγάλο μωρό και με τη πεποίθηση ότι δε χορταίνει. Αλλά, πολύ λίγη φόρμουλα.

Στις 18 ημέρες παίρνω στο σπίτι και μια σύμβουλο θηλασμού για να είμαι σίγουρη για μερικά πράγματα και έκοψα τελείως τη φόρμουλα! Η “ζημιά” όμως είχε γίνει. Και θα σας αναλύσω παρακάτω πια ζημιά.

Η σύμβουλος καλά μου τα χε πει στη θεωρία. Στη πράξη τα έβλεπα αλλιώς. Το μωρό μου δεν ηρεμούσε, δε τραβιόταν από τη θηλή μόλις θα χόρταινε. Ήθελε συνεχώς το στήθος μου, έκλαιγε συνέχεια, πολλές φορές έτσι όπως έκανε νόμιζα δεν ήθελε να θηλάσει ή ότι μάλλον δε τρώει γάλα.

Είχα φτάσει τις 18 ώρες θηλασμού, είχα χάσει τις ώρες, είχα χάσει τα πάντα και είχα και ένα μικρό παιδάκι 18 μηνών που είχε και εκείνο τις ανάγκες του.

Μεγάλη στήριξη και συμπαράσταση είχα από τον σύζυγο μου και αυτό είναι πολύ σημαντικό στο θέμα του θηλασμού και θα τον ευγνωμονώ πάντα!

Φτάνω τις τριάντα άντε τις σαράντα μέρες μήπως και εδραιωθεί ο θηλασμός όπως λένε… αλλά μπα… τίποτα… Ξαναδίνω λίγη φόρμουλα στο παιδί μετά που τόσες μέρες να δω τι θα γίνει αλλά χειρότερα…

Όποτε, λέω κάτι γίνεται… κάτι συμβαίνει και η Παναγία, αμέσως μετά το 15αυγουστο μου κάνει το θαύμα της και πηγαίνω σε μια παιδίατρο και αφού της εξιστόρησαν πως έχουν τα πράγματα μου διέγνωσε… “Οισοφαγίτιδα”. Αυτή η κρυφή οισοφαγίτιδα!

Ξέχασα να σας επισημάνω ότι η μικρή μου είχε παλινδρόμηση η οποία συνεχίστηκε για μήνες… αλλά τη φόρμουλα την έβγαζε σε ρουκέτες!

Που να τα ξέρω όλα;!

Η παιδίατρος αυτή, καλή της ώρα, μου είπε “στοπ η φόρμουλα, μόνο θηλασμό και επαντορέν”.

Μόλις το μωρό πήρε δυο φορές το σιρόπι σταμάτησε το κλάμα! Έκλαιγε γοερά, το σωματάκι της ήταν ένα τόξο συνεχώς. Η μικρή μου πονούσε πολύ! Και φυσικά εγώ χάρηκα γιατί δεν έφταιγε ούτε το γάλα μου ούτε ο θηλασμός.

Πρόσεχα τη διατροφή μου και συνεχίσαμε το σιρόπι μπορεί και για κανά δυο μήνες αλλά εδραιώθηκε ο θηλασμός μου και είχα ένα ήρεμο μωρό!

Φυσικά η παλινδρόμηση συνεχίστηκε μέχρι τους οχτώ μήνες αλλά και παρόλο που σταματήσαμε το σιρόπι λόγω του θηλασμού δε μου ξαναέκανε το παιδί οισοφαγίτιδα!

Τώρα πια είμαστε στους δέκα μήνες και είμαστε πολύ καλά και ευτυχισμένοι!

Δυστυχώς πολύ λίγοι γνωρίζουν γύρω από αυτό το θέμα και ίσως πολλές μητέρες να σταματούν το θηλασμό εξαιτίας ενός τέτοιου προβλήματος που αν δε διαγνωστεί από κάποιον έμπειρο παιδίατρο απλά σταματούν το θηλασμό.

Διότι και η σύμβουλος θηλασμού, η οποία είχε έρθει σπίτι μου, όταν της τηλεφώνησα για να της πω για το πρόβλημα της μικρής ούτε καν το είχε ακουστά τι είναι οισοφαγίτιδα.

Χάρη στο internet όμως ενημερώθηκα παρά πολύ και έμαθα παρά πολλά και πήρα πολύ κουράγιο και συνέχισα!

Διότι τα παιδιά με οισοφαγίτιδα ή θα αρνούνται να φάνε ή θα θέλουν να είναι συνεχώς στο στήθος γιατί ανακουφίζονται από τον πόνο όπως η κορούλα μου!

Αυτά τα πολλά, για μένα, όμως αυτά τα πολύ λίγα, γιατί όλα αυτά που περνά μια μητέρα στο δρόμο για το θηλασμό δε μπορούν να αποτυπωθούν μέσα σε λίγες γραμμές!

Καλή συνέχεια με το έργο σας!

Καλή δύναμη και κουράγιο στις νέες μανούλες και σε όλες τις μανούλες είτε θηλάζουν είτε όχι.

Και αν με ρωτούσαν, αν μετά από τόσο κόπο και κούραση θα ξανά θήλαζα, θα απανταχούσα “θα θήλαζα άλλα τόσα παιδιά και για άλλες τόσες ζωές, γιατί είδα με τα μάτια μου τι μεγάλο φάρμακο και παρηγοριά και τα πάντα είναι ο θηλασμός για τα μωρά!”

Σας ευχαριστώ πολύ

Με εκτίμηση
Θωμαή