Ιστορία θηλασμού της μαμάς Καλλιόπης Χ.

Από την εγκυμοσύνη μου ήθελα να θηλάσω… Το έλεγα και το υποστήριζα! Έκανα σεμινάρια, μαθήματα τοκετού… Πίστευα ότι θα ήταν όλα εύκολα εφόσον γνώριζα τα περισσότερα που πρέπει να γνωρίζει μια εγκυμονούσα…

Όταν πλέον γέννησα, το μωρό για κάποιο λόγο έκλαιγε συνέχεια…”Μα δεν μπορεί” έλεγα! “Όλα τα κάνω σωστά”. Σωστή στάση, έβαζα το μωρό στο στήθος πριν κλάψει κτλ…

Όταν πλέον γύρισα σπίτι… το μωρό έμεινε ξύπνιο όλο το βράδυ με σπαραχτικό κλάμα… Στήθος, ξανά στήθος αλλά τίποτα…

Την επομένη το πρωί πήρα έναν παιδίατρο, ο οποίος μου συνέστησε κάποιες εξετάσεις και ένα συμπλήρωμα… (έτσι, για να δούμε αν πεινάει το παιδί…).

Με τα πολλά… πήρα τον μοναδικό παιδίατρο-σύμβουλο θηλασμού του νησιού… και ήρθε να δει το βρέφος… Μόλις μπήκε στο δωμάτιο… (το μωρό κοιμόταν 5 ώρες… 4 ημερών) μου είπε με ένα απλανές βλέμμα “το μωρό δεν έχει φάει!”. ‘Μα πώς” λέω; “Το έχω συνέχεια στο στήθος…” Στη συνέχεια διαγνώστηκα με επίπεδες θηλές… (Δυστυχώς δεν γνώριζα γι’ αυτό το πρόβλημα!).

Στο νησί δεν υπάρχει sns… οπότε έπρεπε να βρούμε λύση ΑΜΕΣΑ… Το ταΐσαμε με ποτηράκι (δεν βόλεψε), κουταλάκι (δεν βόλεψε), πήραμε λοιπόν την απόφαση να πάρουμε μια σύριγγα κι έναν φλεβοκαθετήρα!

Ο άντρας μου… έβαζε το δάχτυλό του στον ουρανίσκο του μωρού. (ώστε να γίνετε η θηλαστική κίνηση) κι έπειτα βάζαμε το φλεβοκαθετηρα στο στόμα του μωρού… Έτσι τρεφόταν το μωρό μου για πολλές μέρες… Αντλούσα με το θήλαστρο… ευτυχώς όχι για πολύ…

Έτσι τα καταφέραμε… Ευχαριστώ τον υπέροχο άντρα μου… αλλά και τον παιδίατρο μου που ότι κι αν χρειάστηκα ήταν κοντά μου και πάντα με στηρίζουν!!!!! Ο θηλασμός δεν ήταν για μένα ότι πιο εύκολο… τα καταφέραμε όμως!!!!!!!!!!!!!

Μια συμβουλή… Μην τα παρατάτε…! Όλα μπορούν να γίνουν…