Ιστορία θηλασμού της μαμάς Έλενας

Διαβάζω διάφορες ιστορίες θηλασμού και ακούω άλλες τόσες από μανούλες… Θαυμάζω τόσο το κουράγιο και την επιμονή σας αλλά δε σας κρύβω οτι ζηλεύω κιόλας… Κατάφερα να θηλάσω τον 3μηνων γιο μου μόλις 2 βδομάδες!

Οι θηλές μου μάτωσαν, έβγαζαν κάπου-κάπου ένα διάφανο αλμυρό υγρό και όπως ήταν φυσικό ο μικρούλης μου ενώ πεινούσε, πέταγε το στήθος, εκνευριζόταν πολύ κι εγώ κατέληγα με κλάματα!

Δοκίμασα και τη θηλή σιλικόνης αλλά δεν μπορούσε να πιει καλά… Έκτοτε του δίνω δικό μου και μόνο γάλα αλλά με το μπουκάλι!

Κάθε φορά, σε κάθε τάισμα, επικρατεί η ίδια σκέψη… να τον βάλω πάλι στο στήθος! Με θηλές όμως “ξεφτισμένες” η κατάληξη θα είναι ίδια!

Και για μένα, μετά την καλή του υγεία, είναι σημαντικό να είναι ήρεμο το μωράκι μου! Θα ήταν ίσως κάπως εγωιστικό, για να καλύψω την δική μου ευχαρίστηση-τύψεις, να υποβάλω το μωρό μου σε τέτοιες δοκιμασίες!

Και για να νιώσω καλύτερα θα πω πως… πρέπει να ακολουθούμε τον δρόμο που τα μωρά μας μάς υποδεικνύουν κάποιες φορές…

Συγχαρητήρια σε κάθε μανούλα που επιλέγει να θηλάσει το μικρό της… για όσο αντέχει η ψυχή της… το σώμα της… το συναίσθημα είναι αναντικατάστατο!!

Να χαιρόμαστε όλες οι μανούλες τα μικρά μας! Και όλα τα παιδάκια του κόσμου να είναι υγιή!

Ευχαριστώ,
Έλενα