Γεια σας,
θα ήθελα κι εγώ να καταθέσω την δική μας ιστορία, δεν έχει κάτι το διαφορετικό  από των τόσων μαμάδων που θήλασαν και θηλάζουν τα μωρά τους… αλλά σίγουρα ακόμα μία ιστορία μέσα στις τόσες πολλές, θα δώσει λίγο ακόμα θάρρος στις γυναίκες που τώρα ξεκινούν το ταξίδι της μητρότητας!

Η κόρη μου γεννήθηκε τον Αύγουστο του 2010 σε ιδιωτική κλινική με έκτακτη καισαρική λόγω επιπλοκών.

Είχα ζητήσει rooming in για το οποίο είχα μάθει τυχαία από τον γυναικολόγο μου ότι υπάρχει…

Οι μαίες στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού που με τόσο στόμφο υποστηρίζαμε τον φυσιολογικό τοκετό και που ήταν ΣΙΓΟΥΡΕΣ πως με την καισαρική ΔΕΝ μπορείς να θηλάσεις… ξαχάσανε να μας πούνε πως υπάρχει και το rooming in…

Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως ένιωσα όταν μου είπε ο γιατρός μου ότι θα γεννήσω με καισαρική… άγχος και στεναχώρια και μετά κι άλλη στεναχώρια… γιατί είχα καρφωμένο στο μυαλό μου ότι δεν θα καταφέρω να θηλάσω λόγω της καισαρικής…

Η εμπειρία της κλινικής είναι κωμικοτραγική! το πρώτο βράδυ έμεινα άυπνη γιατί ήθελα να έχω το μωρό αγκαλιά… το δεύτερο βράδυ τα ίδια… τελικά δεν κοιμήθηκα καθόλου για 5 ολόκληρες μέρες…
όμως μέχρι να πάμε σπίτι μας είχαμε μάθει τα πάντα! Πώς να θηλάζουμε, πώς να αλλάζουμε την πάνα μας, πώς να κάνουμε μπάνιο… όλα τα ξέραμε!!! όλα τα ξέραμε όλοι… και η μαμά και ο μπαμπάς και η μπέμπα!

Έτσι λοιπόν, ξεκινήσαμε για το σπίτι μας… προετοιμασμένοι ότι όλα είναι πάρα πολύ ωραία και εύκολα και τίποτα δεν μας σταματάει τώρα και… και… και…

Όμως τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι… μετά από λίγες μέρες, το μωράκι μας άρχισε να κλαίει πολύ και να θέλει να είναι στο στήθος της μαμάς όλο και πιο πολύ ώρα… μέχρι που φτάσαμε στο σημείο να μας αφήνει ο μπαμπάς το πρωί για να πάει στην δουλειά και επιστρέφοντας μετά από 8 ώρες να μας βρίσκει στο ίδιο ακριβώς σημείο… στην κουνιστή καρέκλα με την μπέμπα να θηλάζει… το αποτέλεσμα ήταν πληγωμένες θηλές.. τα πρώτα δευτερόλεπτα του θηλασμού ήταν τραγικά… ο πόνος απερίγραπτος… έκλαιγα κάθε φορά…

Αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά με το γάλα μου… τις σκέψεις αυτές ενδυνάμωσαν και οι λοιποί του περίγυρου… και έχεις μικρό στήθος, και δεν φτάνει το γάλα σου και όλα αυτά τα υπέροχα που δεν χρειάζεται να αναπτύξω γιατί είναι γνωστά!!!

Ο μπαμπάς μας όμως ήταν και πάλι δίπλα μας… σίγουρος για το εγχείρημα του θηλασμού μας βρήκε μια σύμβουλο θηλασμού. Μια καταπληκτική κυρία, πολύ γλυκιά, αλλά κυρίως πολύ κατατοπισμένη και πολύ διαβασμένη…

Ήρθε στο σπίτι μας και είδε πως θηλάζουμε και  διόρθωσε τα λάθη μας, μας είπε για το θεραπευτικό μαλλί και για το μαύρο τσάι που έκανε θαύματα στο στήθος μου, μας είπε για τους μαραθώνιους θηλασμούς, μας είπε τόσα πολλά πράγματα, μας τα είπε όλα!!!!

Και πραγματικά, μετά όλα ήταν πιο εύκολα… γιατί πια ξέραμε τι γινότανε… οι μαραθώνιοι θηλασμοί δεν μας έκαναν εντύπωση πια (άλμα ανάπτυξης λέγαμε), όταν πονούσαν οι θηλές μου ήξερα ακριβώς τι να κάνω και ο πόνος σταματούσε… και έτσι περάσανε οι πρώτοι δύο μήνες με το μωρό μας…

Εγώ όμως θα έπρεπε να γυρίσω στην δουλειά μου άμεσα… η μπέμπα θα ήταν μόλις 3 μηνών… καινούριο ΑΓΧΟΣ ξεκινούσε… ήθελα να θηλάσω τουλάχιστον 6 μήνες… αλλά το μωρό μου έκανε μαραθώνιους θηλασμούς, πώς θα τα κατάφερνα; τί θα γινότανε; Οι απαντήσεις δόθηκαν πάλι από την σύμβουλο –  φίλη μου τώρα πια…

15 μέρες πριν να ξεκινήσω την δουλειά, άρχισα να κάνω τράπεζα γάλατος… δύσκολη διαδικασία. έπρεπε να αυξήσω την παραγωγή μου και να μάθω να αντλώ γάλα γρήγορα και αποτελεσματικά και έπρεπε να γίνει και γρήγορα.

Με πραγματικό αγώνα κατάφερα να έχω μαζέψει αρκετό γάλα στην κατάψυξη μέχρι να έρθει η ώρα να γυρίσω στην δουλειά…  Για τρεις μήνες αντλούσα γάλα 3 φορές στην δουλειά και άλλες δύο την νύχτα. Το μωρό είχε κάνει την μέρα νύχτα για να θηλάζει… αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο δεν ένιωθα εξάντληση… ούτε καν κούραση… ένιωθα σίγουρη για αυτό που κάνω και πολύ περήφανη που τα κατάφερνα!

Έτσι όταν μπήκαν οι στερεές τροφές, έκοψα τις νυχτερινές αντλήσεις και αντλούσα μόνο 3 γεύματα στην δουλειά, μετά από λίγο καιρό όταν πια έτρωγε κανονικά τα γευματάκια του αντλούσα 2 γεύματα στην δουλειά, μετά όταν πια το μωρό ήταν 10 μηνών αντλούσα μόνο ένα γεύμα και τέλος όταν χρόνισε, σταμάτησα να αντλώ…

Ακόμα υπάρχουν τα 3 τελευταία σακουλάκια στην κατάψυξη… αρνούμαι να τα πετάξω… κάτι σαν απομεινάρι μιας δύσκολης αλλά παραγωγικής περιόδου… κάποια στιγμή υπολόγισα ότι έχω αντλήσει περί τα 70 κιλά γάλα!!!! ένα συρτάρι της κατάψυξης ήταν μονίμως γεμάτο για 8 μήνες!

Κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα… η μικρούλα μου είναι πια σχεδόν 20 μηνών. και ακόμα θηλάζουμε… με μεγάλη αγάπη και χαρά της προσφέρω το γάλα μου και την αγάπη μου!!!!

Ευχαριστώ για το χρόνο που διαθέσατε να διαβάσετε!