Απαντά η Σοφία Αλεβιζάκη

Παιδίατρος,

Πιστοποιημένη σύμβουλος γαλουχίας IBCLC

Γεια σας κι από μένα.
Είμαι φρέσκια μανούλα, έχω γεννήσει μόλις ένα μήνα ένα υπέροχο κοριτσάκι βάρους 2870, δυστυχώς με καισαρική μετά από πολύ προσπάθεια και αφού το μωρό είχε μείνει χωρίς νερά για πολλές ώρες, οι τεχνητοί πόνοι να έχουν φτάσει στο λεπτό με την μεγαλύτερη ένταση και με διαστολή μετά από 9 ολόκληρες ώρες να έχει φτάσει μόλις 3.

Δεν θα πω πολλά για τη γέννα… απλά ότι περάσαμε πολλά, πάρα πολλά, εγώ, όχι η μπέμπα μου, αλλά σίγουρα μέσα από τη διαλυμένη ψυχολογία μου, πέρασε πολλά κι εκείνη…

Το μόνο που θα αναφέρω είναι ότι μετά την καισαρική παρουσίασα μια φλεγμονή (κάτι σαν φλεγμονή) που κανείς δεν μπορούσε να ανακαλύψει μέχρι και την 7η μέρα που έμεινα στο νοσοκομείο και με είχαν πλακώσει με ένα σωρό φάρμακα και αντιβιώσεις…

Εγώ κάθε μέρα με 39 πυρετό, χειρουργημένη με την τομή να πονάει απίστευτα λόγω της φλεγμονής… με τις μαίες να μην με πιστεύουν ότι πονάω τόσο (αφού η φλεγμονή δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμα και όλοι πίστευαν ότι απλά πονάω λόγω καισαρικής και το “δείχνω” υπερβολικά…) και το σημαντικότερο χωρίς να με έχουν αφήσει να θηλάσω ούτε μια μέρα!!

Δικαιολογίες;;; ένα σωρό! Την πρώτη και τη δεύτερη μέρα μου είχαν πει με βεβαιότητα ότι δεν έχω γάλα αφού γέννησα με καισαρική και να μην το προσπαθήσω καν! Στην πραγματικότητα επειδή δεν έχω φλέβες, δεν ήθελαν να λυγίσω το χέρι μου που μου είχαν βάλει τον ορό, οπότε δεν θα μπορούσα να πάρω αγκαλιά το μωρό μόνη μου και φυσικά καμμιά τους δεν θα ερχόταν να μου το κρατήσει ώστε να θηλάσουμε…

Την τρίτη μέρα ένας παιδίατρος (μην τον χαρακτηρίσω) μας είπε πως το παιδί έχει ίκτερο (είχε μόλις 9, ο κανονικός παιδίατρος που ήρθε 3 μέρες μετά -γέννησα μέσα στα Χριστούγεννα και είχε άδεια… ότι να ναι, πραγματικά!!- μας είπε πως δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας κανένας με τόσο μικρή τιμή) και ο θηλασμός απαγορεύεται! Πάει και η τρίτη μέρα!!

Ε… μετά ξεκίνησαν τα συμπτώματα της φλεγμονής και φυσικά κάθε ελπίδα που είχα να θηλάσω έφυγε μακριά… αποτέλεσμα; να πετρώσει το στήθος και κάθε μέρα ότι γάλα βγάζω να το πετάω με κλάμα απερίγραπτο που δεν κατάφερα να θηλάσω και που όλα τα στραβά του κόσμου έτυχαν σε μένα.

Κάθε μέρα μου έλεγαν πως την επόμενη βγαίνουμε, πάμε σπίτι μας. Κάθε μέρα ένα καινούριο σύμπτωμα εμφανιζόταν και ακόμα μια βελόνα τρύπαγε το χέρι μου! Είχα γίνει σαν κοτόπουλο απ’ τα πολλά φάρμακα και μόνο και μόνο το γεγονός ότι γέννησα με καισαρική και δεν κατάφερα να ζήσω την απόλυτη εμπειρία του φυσικού τοκετού, με είχε ρίξει πολύ ψυχολογικά.

Κατάφερα να το ξεπεράσω αυτό και να είμαι ευγνώμον για την επιστήμη και την καισαρική τώρα που έχω ένα τέλειο μωράκι στην αγκαλιά μου. Όμως το “αγκάθι” του θηλασμού ποτέ δεν το ξεπέρασα.

Γυρίσαμε σπίτι την 7η μέρα (για άλλες 10 μέρες επισκεπτόμουν καθημερινά το νοσοκομείο για αλλαγές και εξετάσεις…) και από τότε κάθε μέρα προσπαθώ να θηλάσω χωρίς αποτέλεσμα. Ακόμα ταλαιπωρημένη, διαλυμένη ψυχολογικά, κουρασμένη, αλλά προσπαθώ!

Όμως η μπέμπα μου, αρνείται πεισματικά να πιάσει το στήθος όποια ώρα της ημέρας και αν τη βάλω, είτε πεινάει, είτε κοιμάται, είτε χαλαρώνει… Το μόνο που έχουμε καταφέρει είναι κάποιες μέρες που είναι χαλαρή να μείνει λίγη ώρα και να πιπιλίσει χωρίς όμως να ρουφήξει γάλα.

Ότι μικροποσότητα έχω τη βγάζω με θήλαστρο και της τη δίνω με το μπιμπερό, να έχω έστω τη παρηγοριά ότι έχουμε καταφέρει ένα μήνα ως τώρα το παιδάκι μου να τρώει έστω ένα γεύμα τη μέρα απ το δικό μου γάλα. Ναι, μόνο ένα γεύμα, δεν έχω περισσότερο γάλα αφού δεν έχω καταφέρει ακόμα να θηλάσω…

Είμαι απελπισμένη. Δεν ξέρω τι να κάνω. Μένω σε επαρχία, δεν έχουμε κάποια σύμβουλο θηλασμού εδώ κοντά και η μαία που ζήτησα βοήθεια στο νοσοκομείο μια μέρα πριν φύγω να μου δείξει έστω λίγο, μου “έγνεψε” ένα “καλά το κάνεις” και έφυγε!Και φυσικά έμεινα εγώ με το ένα χέρι στον ορό και το άλλο να κρατάει ένα μωρό που έκλαιγε από εκνευρισμό…

Τί άλλο θα μπορούσα να κάνω απ το να βάλω τα κλάματα κι εγώ…;;; Δεν ήξερα που αλλού να απευθυνθώ και είπα να γράψω και σε σας. Διαβάζω καθημερινά τις ιστορίες σας, με τόσες μανούλες που τα κατάφεραν είτε εύκολα είτε δύσκολα και το μόνο που νιώθω κάθε μέρα, είναι περισσότερο “άχρηστη” και “αδύναμη” να παρέχω στο παιδί μου το πιο σημαντικό πράγμα. Το γάλα μου!

Είχα πάει τόσο προετοιμασμένη να γεννήσω και μου ήρθαν όλα τόσο ανάποδα… ήξερα τα πάντα για το τοκετό και το θηλασμό στη θεωρία… αλλά όταν όλα ανατρέπονται με μια καισαρική που δεν περιμένεις και αμέσως μετά όλες οι μαίες σου λένε πως δεν γίνεται να θηλάσει για ένα εκατομμύριο λόγους… πώς να “απαιτήσεις” να “κάνεις κακό στο μωρό σου”;;;

Ντροπή φυσικά σε όλες εκείνες που θέλουν να λέγονται μαίες και απλά καλύπτουν μια βάρδια… αλλά δεν με νοιάζει να κάνω καταγγελία, να πω ονόματα… δεν με νοιάζει τίποτα! Θέλω μόνο να καταφέρω να θηλάσω το μωρό μου…

Κλαίρη Μ., Αθήνα