Manoula, αποφάσισα κι εγώ να σου στείλω κάτι από την εμπειρία του θηλασμού μου: μια στιγμή και μια φωτογραφία. Μια στιγμή χαραγμένη για πάντα στο μυαλό μου που τη συνοδεύει μια πολύ τρυφερή φωτογραφία (που όμως δεν μπορώ να σου στείλω γιατί είναι αναλογικής μορφής).

Ευχαριστώ για τον χώρο!

Φιλικά,
Σοφία

Όταν πριν τρεισήμισι χρόνια γέννησα την κορούλα μου, ήμουν ανέτοιμη για όλα όσα συνοδεύουν τον ερχομό ενός βρέφους -κλάματα, συχνά γεύματα, αϋπνία, κολικοί κι ένα σωρό άλλα.

Δεκατέσσερις μέρες μετά τον τοκετό μου κι ενώ η καλύτερη μου φίλη (από πέντε χρονών ήμασταν φίλες) παντρευόταν, είχα αποφασίσει ότι ήθελα να πάω έστω στο μυστήριο -θα έμενε ο αδελφός μου και η νύφη μου με το μωρό.

Όμως η μικρή μου κατάλαβε ότι σκόπευα να την αφήσω και έκλαιγε συνεχώς και απαρηγόρητα. Έτσι δεν μπορούσα φυσικά να αφήσω το παιδί μου όμως παράλληλα έκλαιγα κι εγώ απαρηγόρητα γιατί ήθελα τόσο πολύ να δω την φιλημου να παντρεύεται.

Κι εκείνη, που μου είχε υποσχεθεί πως θα την έβλεπα οπωσδήποτε νύφη, αμέσως μετά το μυστήριο, ήρθε η ίδια, ο γαμπρός, ο κουμπάρος και ο φωτογράφος στο σπίτι μου, για να μου δώσει αυτή την ανείπωτη χαρά!

Η φωτογραφία που αναφέρω πιο πάνω απεικονίζει έμενα, με μάτια πρησμένα από το κλάμα, από στενοχώρια και συγκίνηση μαζί, να κράτα στην αγκαλιά μου και να θηλάζω το 14 ημερών μωρό μου και δίπλα μου να κάθεται νύφη, η καλύτερη φίλη του κόσμου -η φίλη που αφιέρωσε μισή ώρα από την πιο όμορφη μέρα της ζωής της για να είναι μαζί με μια θηλάζουσα μαμά που δεν μπορούσε να αφήσει το λεχούδι της για να σταθεί πλάι της στην εκκλησία.

Είναι η πιο όμορφη φωτογραφία που έχω βγάλει ποτέ κι ας είμαι χάλια -η ψυχή μου πλημμυρίζει από συναισθήματα.

mitrikosthilasmos.com

Συντακτική ομάδα mitrikosthilasmos.com