Είχα αποφασίσει να θηλάσω πολύ πριν αποκτήσω παιδί, πολύ πριν καν παντρευτώ! Όταν έμεινα έγκυος, αφού ξεπέρασα το πρώτο δύσκολο τρίμηνο με αιμορραγία άρχισα να ενημερώνομαι και να προετοιμάζομαι για τον ερχομό του παιδιού μου! Παρακολούθησα σεμινάρια για το μητρικό θηλασμό, βρήκα μαία, παρακολούθησα μαθήματα ανώδυνου τοκετού και σαν συνετή μαθήτρια διάβασα πολλά ενημερωτικά άρθρα σχετικά με το θηλασμό! Ήμουν έτοιμη λοιπόν να δώσω εξετάσεις και να περάσω με άριστα!

Είχα έναν υπέροχο τοκετό σε ιδιωτική κλινική, ζήτησα να μου βάλουν σχεδόν αμέσως το μωρό στο στήθος και έκανα rooming in. Όλα φάνταζαν τέλεια! Είχα συνέχεια το μωρό στο στήθος και αυτό θήλαζε και κοιμόταν! Οι άλλες κοπέλες θαύμαζαν το πόσο ήσυχο ήταν το μωρό μου!

Όλα όμως άλλαξαν από την πρώτη βραδιά στο σπίτι! Το μωρό έκλαιγε ασταμάτητα, εγώ το είχα συνέχεια στο στήθος αλλά αυτό δεν έλεγε να σταματήσει. Και 3 ζευγάρια μάτια – μαμά, πεθερά και σύζυγος- να με κοιτάζουν επιτιμητικά και να μου λένε πως το μωρό μου πεινάει. «Μα όχι δεν πεινάει απλώς χρειάζεται την επαφή με τη μαμά του» να τους φωνάζω. «Δώσε του πιπίλα να ηρεμήσει!», «Μα όχι, η πιπίλα υπονομεύει τον θηλασμό!» Και να με κοιτάζουν σαν εξωγήινη! «Εμείς θηλάζαμε αλλά δίναμε και πιπίλα!». «Και πόσο καιρό θηλάσατε;;;», «2 μήνες!!!!».

Την επόμενη ημέρα ήρθε η μαία στο σπίτι. Τότε ήταν που άρχισαν τα χειρότερα! «Το μωρό σου χάνει βάρος και έχει ανεβασμένο ίκτερο». Μου βάζει θήλαστρο και έβγαλα 1 σταγόνα! Ναι μία μόνο σταγόνα. Πήγαινε στον παιδίατρο μου λέει. Σίγουρα θα χρειαστείς συμπλήρωμα. «Μα δώστε μας λίγο χρόνο και λίγη ηρεμία!! Θα βρούμε το δρόμο μας και το ρυθμό μας». Το οικογενειακό περιβάλλον ανένδοτο! Εντωμεταξύ μου έδωσε και διατροφή για να «κατεβάσω» γάλα! Έπρεπε να είμαι μπουκωμένη στο κρέας και στα τσάγια!

Ο παιδίατρος μου πρότεινε 60 ml κάθε 3 ώρες! Τότε δεν ήξερα, τώρα όμως μόνο να γελάσω μπορώ! Μα αυτό δεν είναι συμπλήρωμα! Είναι όσο χρειάζεται ένα μωρό 5 ημερών! Ακόμη θυμάμαι πόσο έκλαψα όταν έδωσα το πρώτο μπουκάλι και είδα το μωρό μου να ηρεμεί και να κοιμάται. Και τότε ξεκίνησε το μαρτύριο… να προσπαθώ να θηλάσω και το μωρό να τσιρίζει. Τα επιτιμητικά βλέμματα να κρατούν γερά.

Νοίκιασα νοσοκομειακό θήλαστρο. Έπρεπε να κάνω 6 μισάωρες αντλήσεις την ημέρα. Μα πως; Αφού είχα το μωρό τουλάχιστον 3 ώρες στο στήθος. Δεν έβγαζα παρά 15 με 20 ml και από τους 2 μαστούς. Η μαία να μου λέει να συμπληρώνω με το δικό μου γάλα. Ποιο γάλα;;; δεν με πίστευε! Ώσπου ήρθε μια μέρα και έκανα άντληση μπροστά της! Ακόμη θυμάμαι πως γούρλωσε τα μάτια. Εντωμεταξύ τα τηλέφωνα να σπάνε από φίλες «ιέριες» του θηλασμού οι οποίες άκουγα να μου λένε πως από την τρίτη μέρα το γάλα έσταζε από το στήθος. Το καλύτερο ήταν να ακούω τη φράση «μην κάνεις το έγκλημα να δώσεις ξένο γάλα στο μωρό σου».

Το είχα πάρει απόφαση! Θα πάλευα να απαλλαγώ από το συμπλήρωμα. Μετά από 15 ημέρες σκληρής προσπάθειας τα καταφέραμε! Φτάσαμε στον αποκλειστικό θηλασμό! Όταν το είπα στον άντρα μου η απάντηση ήταν «και γιατί χαίρεσαι;; είσαι άυπνη και ταλαιπωρημένη και παιδεύεις και το μωρό. Δεν βλέπεις που ξυπνάει συνέχεια;;;».

Και κάπου εκεί άρχισαν και οι κολικοί. Μέσα στη μεγάλη μου ανασφάλεια να μην ξέρω αν το μωρό πεινάει ή πονάει. Ο άντρας μου επιμένει να επισκεφτούμε τον παιδίατρο. Η απάντηση: «πήρε 350 γραμμάρια αντί για 500 οπότε και πονάει και πεινάει». Επίσης βλέπω την ικτερική χροιά να επιμένει. Μα έχουμε ασυμβατότητα ρέζους απαντώ. «Όχι! ή θα δώσεις 5 μέρες ξένο να δούμε μήπως πέσει ή θα κάνουμε εξετάσεις αίματος!». Και ο σύζυγος φυσικά ετοιμάζει με το έτσι θέλω το πρώτο μπουκάλι. Και ξανά βήματα πίσω!

Η επιλόχειος φυσικά μου χτύπησε την πόρτα. Ένιωθα μάνα ανίκανη να θρέψω το παιδί μου, το άφηνα νηστικό και δεν μπορούσα να του προσφέρω αποκλειστικό θηλασμό. Κάθε φορά που έδινα ξένο έκανα άντληση και τα νεύρα και οι αντοχές μου να στερεύουν κάθε μέρα. Υποστήριξη μηδέν!!!! Τι το παλεύεις να μου λένε! Και 2 μήνες που πήγε καλά είναι.

Τα χειρότερα ήρθαν μεταξύ 4ου και 5ου μήνα. Είχα ήδη επιστρέψει από τον 3ο μήνα στη δουλειά. Το μωρό άρχισε να μη θηλάζει καθόλου παρά μόνο τη νύχτα. Και πάλι ο άντρας μου να θυμώνει λέγοντας πως πρέπει να του δίνουμε ξένο για να κοιμάμαι και εγώ και το μωρό. Μα ήταν η μόνη ευκαιρία να διατηρήσω την παραγωγή μου τα βράδια!!!

Νοίκιασα και πάλι νοσοκομειακό θήλαστρο, επισκέφθηκα και σύμβουλο γαλουχίας ο οποίος το μόνο που μου είπε είναι πως με τις στερεές ίσως μειώσει το συμπλήρωμα και να ξεκινήσω από 5 μηνών. Και τότε το πήρα απόφαση. Τέρμα τα δάκρυα, τέρμα το θήλαστρο! Αν ήταν να συνεχιστεί ο θηλασμός έπρεπε να «προσπαθήσει» το μωρό μου. Αλλιώς ήμουν έτοιμη να καταρρεύσω.

Από την επόμενη ημέρα λοιπόν το μωρό μου άρχισε να θηλάζει αποτελεσματικά! Πλησίαζε μόνο του στο στήθος και όταν επέστρεφα από τη δουλειά σχεδόν μου κατέβαζε τη μπλούζα! Ξεκίνησε η εισαγωγή στερεών και στους 7 μήνες επιτέλους απαλλαχτήκαμε από το συμπλήρωμα!

Τώρα φυσικά άρχισαν όλοι να με ρωτάνε πότε θα αποθηλάσω όμως πλέον αποφάσισα να βάλω όρια σε όλους! Η σίτιση του παιδιού αφορά μόνο τη μαμά και το παιδί! Οι υπόλοιποι μόνο αν θέλουν να στηρίξουν τη θηλάζουσα μαμά είναι δεκτοί! Διαφορετικά η γνώμη τους περισσεύει.

Νιώθω μεγάλο θυμό και αγανάκτηση απέναντι στους επαγγελματίες αλλά και το σύζυγό μου που δεν με υποστήριξαν όπως έπρεπε. Για τον παιδίατρο που αβίαστα μου δημιουργούσε ενοχές και έδινε συμπλήρωμα και για τη μαία που δεν με παρότρυνε να δώσω τουλάχιστον το συμπλήρωμα με εναλλακτικό τρόπο ώστε να αποφύγω τη σύγχυση θηλών… στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα.

Αλλά, νιώθω και περήφανη που 7μιση μήνες μετά καταφέραμε επιτέλους αποκλειστικό θηλασμό και συνεχίζουμε για όσο πάει!! Γιατί όπως διάβασα κάπου το τελευταίο πράγμα που είναι ο θηλασμός είναι σίτιση!!! Και αυτό ακριβώς νιώθω κάθε φορά που ο γιος μου βγάζει το στήθος από το στόμα του για να μου χαμογελάσει!!!!