Δεν είναι μικρό για να έχει κρίσεις θυμού;

Έχω δυο αγόρια, σχεδόν 4 ετών ο μεγάλος και 18 μηνών ο μικρός. Εδώ και λίγες μέρες έχει αρχίσει ο μικρός τις κρίσεις θυμού…

π.χ.: τρώει ο μεγάλος και ο μικρός του παίρνει το πιρούνι ή όταν βρισκόμαστε στη κουζίνα ανεβαίνει σε σκαμπό και ότι του γυαλίσει το βουτάει από τους πάγκους ή στη βόλτα και με το πατίνι του μπορεί να νευριάσει αν δε του πάει καλά ή του δίνω το ποτήρι (γυάλινο) να πιει νερό και αυτός μετά θέλει να το κάνει βόλτα.Εκείνος αρχίζει να φωνάζει κοκκινίζει και δε σταματάει…, μια φορά που τον άφησα να ηρεμήσει μετά από κάποια λεπτά γινόταν και πιο έντονο!! Εγώ τον σηκώνω αγκαλιά μαζί με το αντικείμενο και στο αυτί του, ψιθυριστά σχεδόν (τόσο όσο να με ακούει), του εξηγώ γιατί δε μπορεί να το έχει.

Δεν είναι μικρός για τις κρίσεις αυτές; Τι άλλο μπορώ να κάνω;

Γεωργία, Αθήνα
17/10/2016
Απαντά η επιστημονική συνεργάτης του mitrikosthilasmos.com Μαρία Κουφονικολάκου Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια

Αγαπητή Γεωργία
πόση σχέση έχει η ηλικία με το θυμό; Μπορεί να πει κάποιος τη φράση “είναι μήπως μικρός για να θυμώνει;”; Όλοι έχουμε δικαίωμα στο θυμό, όπως και στη λύπη φυσικά.Στην εποχή μας, σα να έχουμε γίνει λιγάκι δυσανεκτικοί απέναντι στα λεγόμενα “δυσάρεστα” συναισθήματα… Σα να αναστατώνονται λιγάκι περισσότερο οι γονείς μπροστά στο θυμό ή τη λύπη του παιδιού τους (κάποιες φορές μάλιστα, αρκετά συχνά, τα δυο αυτά μπερδεύονται μεταξύ τους).

Όταν ένα παιδί θυμώνει, έχει πάντα τους λόγους του. Ο θυμός, όπως κι η συμπεριφορά που προέρχεται απ΄αυτόν, είναι ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο. Αυτό θα πει, ότι μπορεί να είναι συνάρτηση της ηλικίας του παιδιού, της ιδιοσυγκρασίας του, της συμπεριφοράς των γονιών, διαφόρων ειδικών συνθηκών που πιθανώς επικρατούν, ακόμα και η ηλικία παίζει το ρόλο της – όχι όμως με τον τρόπο που αναφέρατε στο γράμμα σας.

Έχει ίσως ένα ρόλο, αφού ένα παιδί που δε μιλάει και ως εκ τούτου δεν μπορεί να εκφραστεί λεκτικά, εκφράζει το θυμό του με συμπεριφορές πιο σωματικές, π.χ. με κραυγές, κοκκίνισμα, ένταση. Δεν υπάρχει τίποτα το ανησυχητικό στο θυμό του μικρούλη σας.

Μακάρι μάλιστα, να καταφέρουμε οι γονείς να αναγνωρίζουμε στα παιδιά μας το δικαίωμα στο θυμό, τη λύπη, τη ζήλεια κ.α., χωρίς να τα “ποινικοποιούμε” και χωρίς να φοβόμαστε αμέσως ότι κάτι δεν κάνουμε ΕΜΕΙΣ καλά!

Καλή σας συνέχεια

Σχετικά άρθρα:

Στείλτε νέο ερώτημα
προς τη στήλη “Ρώτα τον Ειδικό
Όλες οι απόψεις και οι πληροφορίες που περιλαμβάνονται στα κείμενα και στις απαντήσεις που δημοσιεύονται στο mitrikosthilasmos.com, ανήκουν στους συγγραφείς, δεν εκφράζουν απαραίτητα το mitrikosthilasmos.com, έχουν μόνο ενημερωτικό ή συμβουλευτικό χαρακτήρα και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν υπόδειξη ιατρικής αγωγής ή θεραπείας και δεν υποκαθιστούν την επαγγελματική ιατρική συμβουλή του προσωπικού σας γιατρού. Το mitrikosthilasmos.com δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνο για οποιαδήποτε ενδεχόμενη χρήση των πληροφοριών που περιλαμβάνονται εδώ.

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *