Η καμπάνια “#stop_sto_mamadometro” είναι μια πρωτοβουλία του mitrikosthilasmos.com

Με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού*, λέμε στοπ στο “μαμαδόμετρο” και στις διακρίσεις μεταξύ των μαμάδων!!

Είμαστε 100% υπέρ του μητρικού θηλασμού αλλά και 100% κατά του μαμαδόμετρου που κατατάσσει τις μαμάδες σε “καλές” και “κακές” ανάλογα με τον τρόπο που σιτίζουν τα μωρά τους, γιατί:

1. Ο θηλασμός εμπνέεται! ΔΕΝ επιβάλλεται!
2. Ο θηλασμός μπορεί να μη φαίνεται η σωστή επιλογή για κάθε μητέρα, παρότι είναι πάντα η σωστή επιλογή για κάθε μωρό! (~Amy Spangler)
3. Υπάρχουν άπειροι λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν μια μητέρα σε μη επιλογή ή αδυναμία θηλασμού (και οφείλουμε να το σεβαστούμε αυτό γιατί ενδέχεται να προκαλεί ακόμη και ψυχικό πόνο στη μητέρα…)
4. Υπάρχουν φορές που είναι αδύνατος ο άμεσος θηλασμός από το στήθος… δλδ υπάρχουν κάποιες φορές που το μπουκάλι έχει μέσα του μητρικό γάλα!
5. Η μητρότητα ΔΕΝ έχει μέτρο αξιολόγησης! Δεν υπάρχουν “καλές” και “κακές” μαμάδες. Υπάρχουν ΜΟΝΟ μαμάδες, που τα παιδιά τους τις αγαπούν και τις λατρεύουν και αυτές αγαπούν και λατρεύουν τα παιδιά τους!

Ας κρύψουμε τα μαμαδόμετρα!

 Απόσπασμα από κείμενο της Μαρία Ν. από το cretamums.gr

‘Μαμαδόμετρο”. Μαμαδόμετρο είναι ένα ειδικό μέτρο που βάζουμε στο φυσιολογικό τοκετό/ καισαρική, στο θηλασμό/ γάλα σε σκόνη, στα βιολογικά προϊόντα/ όχι βιολογικά, στην τηλεόραση/ όχι τηλεόραση, στα πατατάκια/ όχι πατατάκια, στα παραμύθια/ όχι παραμύθια, στην πιπίλα/ όχι πιπίλα, στον ύπνο με τους γονείς/ στο δικό του δωμάτιο…

Και έτσι κάποιες μαμάδες σκοράρουν πιο ψηλά στο μαμαδόμετρο και κάποιες πιο χαμηλά… Και οι μεν είναι καλύτερες μαμάδες, οι δε χειρότερες…

Μαμαδόμετρα υπάρχουν και για το χρόνο, δηλαδή στις πόσες εβδομάδες γέννησε κάθε μαμά, πόσο καιρό θήλασε, πότε περπάτησε κάθε παιδί, πότε έβγαλε την πάνα κ.λπ. κ.λπ….

Μου φαίνεται εξωφρενικό τόσο να τα ακούω όλα αυτά σε συζητήσεις, όσο και να διαβάζω ακραία κείμενα που απευθύνονται σε μαμάδες, υποστηρίζοντας φανατικά την ορθότητα της δικής τους μεθόδου κάθε φορά. Δε φανταζόμουν ότι υπάρχει τέτοιος ανταγωνισμός για την καλή/ σωστή μαμά.

Γιατί όμως οι μαμάδες είναι τόσο ανταγωνιστικές; Ίσως αυτή η τάση για κριτική να έχει ρίζες στις προσωπικές μας ανασφάλειες. Όλες θέλουμε να είμαστε καλές μητέρες. 

Ποιός όμως θα κρίνει την καλή μαμά; Είμαστε μαμάδες επειδή γεννάμε; Επειδή θηλάζουμε; Επειδή φροντίζουμε να μεγαλώσει σωστά το παιδί μας; Επειδή διαλέγουμε τον ένα ή τον άλλο παιδικό σταθμό; Βάζω ερωτηματικά και τις απαντήσεις ας τις δώσει η κάθε μια μόνη της. Εξάλλου κι εγώ μια μαμά είμαι!

Στα πλαίσια της κοινωνικοποίησής μας ως μαμάδες, θέλουμε πολλές φορές να δείξουμε ότι γνωρίζουμε κάποια θέματα καλύτερα. Ότι έχουμε διαβάσει, ενημερωθεί και έχουμε άποψη. Είναι θεμιτό να ενημερωνόμαστε. Λάθος όμως είναι η τάση μας να πείσουμε τις άλλες μαμάδες ότι η δική μας επιλογή είναι πιο σωστή. Ακόμα χειρότερα δε να συγκρίνουμε τα παιδιά μας για τις «πρωτιές» τους.

Γράφοντας αυτό το αρθράκι ανακάλυψα ότι στην Αμερική χρησιμοποιείται η λέξη mompetition (από το mom/ μαμά + competition/ ανταγωνισμός) για να περιγράψει αυτό το φαινόμενο. Και το φαινόμενο βέβαια συνεχίζεται καθώς το παιδί μεγαλώνει και περνάει από τον τοκετό και το θηλασμό στις ικανότητες και την εξυπνάδα του παιδιού, στους βαθμούς και τα πτυχία ξένων γλωσσών.

Κατά τη γνώμη μου, το τι σημαίνει καλή μαμά είναι πολύ σχετικό. Κανένας δεν είναι σε θέση να κρίνει κανένα – εννοείται δεν αναφέρομαι σε εγκληματικές ενέργειες. Ίσως μόνο τα παιδιά μας μπορούν να μας κρίνουν κάποια στιγμή. Ας βάλουμε λοιπόν τέλος στα μαμαδόμετρα, που δημιουργούμε εμείς οι ίδιες! Δεν υπάρχει λόγος.

Σκεφτείτε κι εσείς τις δικές σας μαμάδες. Την αγάπη, την ευτυχία, τις αγκαλιές, τις μυρωδιές… και όλα θα πάνε καλά!