Καλησπέρα σας. Έχω μια μπεμπούλα, που σε 1 εβδομάδα ακριβώς γίνεται 7 μηνών. Θηλάζω αποκλειστικά από την πρώτη στιγμή και τώρα παράλληλα με το θηλασμό έχουν μπει και οι τροφές.

Σε γενικές γραμμές είναι ένα ήσυχο και ικανοποιημένο μωρό. Έχει βγάλει δύο δοντάκια, πάμε για τρίτο και δεν έχει κλάψει. Σε αυτό πιστεύω βοήθησε και ο μητρικός θηλασμός, που της πρόσφερε και -εκτός των άλλων- συναισθηματική ασφάλεια και κάλυψη.

Εγώ κι ο άντρας μου θα φύγουμε για 2 εβδομάδες στο εξωτερικό, όταν το μωρό θα είναι 11 μηνών και 2 εβδομάδων. Το ταξίδι αυτό το προγραμματίζαμε πριν μείνω έγκυος και σε συνεννόηση με την αεροπορική το μεταφέραμε 1 χρόνο μετά, προκειμένου να μη χάσουμε τα χρήματα των εισιτηρίων.

Ποια διαδικασία πρέπει να ακολουθήσουμε, ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη η απουσία μας για την μπέμπα; Ποιες οι ψυχολογικές επιπτώσεις στο μωρό;

Σκέφτομαι ότι 14 ημέρες είναι πολλές για τον ψυχισμό ενός μωρού που ίσως το αισθανθεί και ως μόνιμη απώλεια. Φοβάμαι μήπως όλοι οι κόποι μου με το θηλασμό, που τη βοήθησαν να είναι ήρεμη, γαλήνια και ικανοποιημένη, πάνε στράφι και καταστρέψουμε αυτό που χτίσαμε, μια καλή ψυχολογική κατάσταση.

Διάβασα ότι “το άγχος για τα ξένα πρόσωπα κορυφώνεται στο τέλος του 1ου έτους. Ακόμα διάβασα ότι η υπερνίκηση του άγχους του αποχωρισμού είναι ένα ορόσημο στην πορεία του ατόμου προς την συναισθηματική ωριμότητα. Το πρώτο κοινωνικό επίτευγμα του παιδιού, είναι η επιθυμία του να αφήσει τη μητέρα του έξω από το οπτικό του πεδίο, χωρίς να νιώθει ιδιαίτερη ανησυχία ή οργή, διότι η μητέρα έχει γίνει για το παιδί τόσο μια εσωτερική βεβαιότητα όσο και μια εξωτερική προβλεψιμότητα”.

Για τον αποχωρισμό του παιδιού από τους γονείς του, διάβασα ότι “το παιδί αντιδρά με κλάματα και θυμό (φάση της διαμαρτυρίας). Σιγά – σιγά το παιδί, γίνεται ολοένα και πιο ήρεμο. Η απουσία της μητέρας το απασχολεί έντονα και εξακολουθεί να λαχταρά την επιστροφή της, ωστόσο οι ελπίδες του σε ένα μεγάλο βαθμό, εξασθενούν (φάση της απελπισίας). Τελικά, το παιδί μοιάζει σαν να ξέχασε τη μητέρα του, όταν την ξαναβλέπει παραμένει ανεξήγητα αδιάφορο απέναντί της και μπορεί «να κάνει» ότι δεν την αναγνωρίζει (φάση της αποκόλλησης).

Και αυτό που με προβλημάτισε πιο πολύ από όλα είναι το παρακάτω: “Αν ο αποχωρισμός διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα και συμπέσει με την περίοδο που το βρέφος αρχίζει να αλληλεπιδρά με τα πρόσωπα, υπάρχει κίνδυνος το παιδί να μείνει στην φάση της αποκόλλησης μόνιμα….” !!!!!

Ισχύουν όσα διάβασα; Μήπως είναι επιτακτικό να την πάρουμε μαζί τελικά; Το ταξίδι είναι υπερατλαντικό και μετά την ανταπόκριση θα είμαστε 11 ώρες συνεχόμενες στο αεροπλάνο.

Θα ήθελα τις συμβουλές σας μια και που η υγεία του παιδιού (ψυχική – σωματική) προέχει.

Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

Χαρά, Νέο Ηράκλειο

Την απάντηση στο ερώτημά σου την έχεις δώσει ήδη!

Απαραίτητο για ένα μωράκι είναι οι καταστάσεις αποχωρισμού να είναι όσο πιο μικρό, τόσο πιο σύντομες, σταδιακές, προειδοποιημένες και όταν συμβαίνουν το παιδάκι να το αναλαμβάνουν άτομα οικεία με τα όποια έχει ήδη συναισθηματική σύνδεση.

Αυτά που αναφέρεις: “Διάβασα ότι το άγχος για τα ξένα πρόσωπα κορυφώνεται στο τέλος του 1ου έτους. Ακόμα διάβασα ότι η υπερνίκηση του άγχους του αποχωρισμού είναι ένα ορόσημο στην πορεία του ατόμου προς την συναισθηματική ωριμότητα. Το πρώτο κοινωνικό επίτευγμα του παιδιού, είναι η επιθυμία του να αφήσει τη μητέρα του έξω από το οπτικό του πεδίο, χωρίς να νιώθει ιδιαίτερη ανησυχία ή οργή, διότι η μητέρα έχει γίνει για το παιδί τόσο μια εσωτερική βεβαιότητα όσο και μια εξωτερική προβλεψιμότητα”, ισχύουν τα δεδομένα όπως ακριβώς τα περιγράφεις.

Το ιδανικό λοιπόν θα ήταν να αναβληθεί εκ νέου το ταξίδι για ακόμη έναν τουλάχιστον χρόνο και να ταξιδέψετε και οι τρεις ακόμη και τότε.

Αν δεν μπορείτε να το αναβάλετε ξανά, είναι σαφώς προτιμότερο να ταξιδέψετε και οι τρεις, παρά να μείνει πίσω το μωράκι. Η ταλαιπωρία που θα υποστεί είναι πολύ μικρότερη εφόσον θα βρίσκεται στην αγκαλιά του μπαμπά και της μαμάς, συγκριτικά με το τραύμα του αποχωρισμού των 15 ημερών.

Καλή πτήση στο ταξίδι της ζωής σας που είναι το σημαντικότερο!!!

Σχετικά άρθρα: