Καλησπέρα σας. Έχω δύο αγοράκια 9 μηνών και 3 ετών. Το ερώτημα που θα ήθελα να σας θέσω αφορά τον μεγαλύτερο γιο μου.
Εδώ και ένα χρόνο περίπου παρουσιάζει έντονες εκρήξεις θυμού.
Αν και έχουν λιγοστέψει αρκετά, ακόμη ξεσπάει μερικές φορές με φωνές, στριγγλιές κλπ, και πολλές φορές ο λόγος εμένα μου φαίνεται αστείος.Για παράδειγμα, σήμερα έκανε ένα ξέσπασμα γιατί μπήκε στο ασανσέρ με εμένα και όχι με τον μπαμπά του (το ασανσέρ είναι μικρό και δεν χωράμε και οι 4). Συνήθως τον ρωτάμε με ποιον θέλει να μπει στο ασανσέρ αλλά σήμερα κουβεντιάζαμε και το ξέχασα. Και μετά είχε την απαίτηση να κατεβούμε πάλι κάτω για να ανέβει με τον μπαμπά του.
Άλλες φορές μπορεί να θυμώσει γιατί κατέβασα εγώ το ποδήλατο από το πεζοδρόμιο και όχι εκείνος ή γιατί κατέβηκα από εκείνη τη γωνία του πεζοδρομίου και όχι από την άλλη ή γιατί άνοιξα εγώ την πόρτα του σπιτιού και όχι εκείνος.
Συνήθως, όταν βλέπω ότι δεν καταλαβαίνει από λόγια, τον αφήνω να ξεσπάσει και να κλάψει μέχρι να κουραστεί. Σήμερα για παράδειγμα του πήρε 40 λεπτά! Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι πάντα δυνατόν είτε γιατί είμαστε εκτός σπιτιού (π.χ. εκκλησία) είτε γιατί ενοχλούμε τους γείτονες. Επίσης, όταν ο μεγάλος κάνει τέτοια ξεσπάσματα, ο μικρός φοβάται, κλαίει ή τσιρίζει.
Επειδή νιώθω ότι δεν έχω πια άλλη υπομονή και ώρες-ώρες φοβάμαι ότι θα υπάρξει η στιγμή που δεν θα μπορέσω να συγκρατηθώ, μπορείτε σας παρακαλώ να με συμβουλέψετε πώς πρέπει να αντιμετωπίσω αυτό το θέμα;
Είναι φυσιολογικό και αναπόφευκτο στάδιο αυτό στην ανάπτυξη του παιδιού μου; Το κάνουν άλλα παιδάκια; Μήπως είμαι πολύ αυστηρή ή μήπως δεν μπορώ να ελέγξω το παιδί μου;
Σας ευχαριστώ,
Εύη, Αθήνα
Αυτά που περιγράφεις είναι συμπεριφορές συνήθεις σε πολλά παιδάκια.
Ως ένα βαθμό στην ηλικία των 2,5 με 3 εμφανίζεται πείσματα καθώς και η ανάγκη να αισθανθούν ισχυρά στην κόντρα τους με τους γονείς τους. Είναι πολύ χρήσιμο που του επιτρέπετε να το ζήσει χωρίς να γίνεστε ανταγωνιστικοί μαζί του.
Οι έντονες εκρήξεις βέβαια δείχνουν πως πιθανόν να έχει ανάγκη το παιδάκι σας από περισσότερη επαφή με εσάς και τον μπαμπά του η και με κάποιον άλλο φροντιστή που θα περνάει αποκλειστικό χρόνο μαζί του, κάτι που έχασε όταν γεννήθηκε το αδερφάκι του.
Δεν αναφέρετε επίσης αν πηγαίνει σχολείο. Όταν το παιδιά αρχίζουν το σχολείο σε ηλικία μικρότερη από τα 4, σε ηλικίες που έχουν ανάγκη από δυαδικές σχέσεις δηλαδή, διαταράσσονται και εκδηλώνουν τέτοιου είδους συμπεριφορές αναπαράγοντας την βία των υπόλοιπων παιδιών στο σχολείο η ακόμη και των παιδαγωγών, η απλά αντιδρούν στην ματαίωση που υφίστανται από τον αποχωρισμό με την μαμά και τα οικεία πρόσωπα της οικογένειας.
Πρακτικά λοιπόν χρειάζεται να καταλάβετε μαζί με τον άνδρα σου σε τι ανάγκες του παιδιού σας χρειάζεται να ανταποκριθείτε, το πιο πιθανόν είναι να χρειάζεται περισσότερο χρόνο με επαφή μαζί σας.
Στη συνέχεια να είστε όσο γίνεται ψύχραιμοι και να αντέχετε τα συναισθήματά του όπου και να βρίσκεται, ας λένε ότι θέλουν οι άλλοι, προέχει πάντα το παιδί. Ήδη λέτε πως υπάρχει ύφεση στις εκρήξεις γεγονός που δείχνει πως είστε σε καλό δρόμο και είναι θέμα χρόνου να εκτονωθεί η κατάσταση.
Στείλτε νέο ερώτημα προς τη στήλη “Ρώτα τον Ειδικό“
Σχετικά άρθρα:
- Παιδικές κρίσεις θυμού και κοπάνημα του κεφαλιού
- Σημαντικός παράγοντας για τα παιδιά η συμπεριφορά των γονέων μέσα στο σπίτι
- Πώς να μεγαλώσετε ισορροπημένα παιδιά
- Kανόνες συμπεριφοράς για γονείς
- Κανόνες καθημερινότητας για γονείς
- Κανόνες πειθαρχίας για γονείς
- Κανόνες προσωπικότητας για γονείς
Μητρικός Θηλασμός Fun page |
Υποστηρικτική Oμάδα Μητρικού Θηλασμού “Απανταχού θηλάζουσες“ |
Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπεύτρια, Doula, IBCLC, Σύμβουλος Περιγεννητικής Αγωγής Lamaze
Τέως επιστημονικός συνεργάτης του mitrikosthilasmos.com