Απαντά η Λίλα Μπίμπη

Παιδίατρος, Πιστοποιημένη Σύμβουλος Γαλουχίας IBCLC
www.paidiatros-info.gr

Καλημέρα,
Η μικρή μου είναι 14 μηνών και ευτυχώς από τη στιγμή της γέννησής μέχρι τώρα δεν ταλαιπωρηθήκαμε καθόλου στο θέμα θηλασμού. Ποτέ δεν ήπιε από μπουκάλι, (είτε δικό μου είτε ξένο) και ποτέ δεν της στέρησα τον θηλασμό όποτε το ζήταγε ακόμα και με την έναρξη στερεών τροφών. Ανυπομονούσαμε και οι 2 για κάθε θηλασμό 🙂

Θα επέστρεφα στη δουλειά όταν η μικρή μου θα ήταν 11 μηνών και επειδή είχα αγχωθεί για το πώς θα έπινε γάλα τις ώρες που θα έλειπα… 2 μήνες πριν ξεκινήσω δουλειά έκανα προσπάθειες να πιει το δικό μου γάλα με εκπαιδευτικό ποτηράκι (ώστε αν μάθει να πίνει από εκεί, να κάνω τράπεζα) οι οποίες όμως ήταν άκαρπες.

Η αλήθεια είναι ότι τότε απογοητεύτηκα, μ’ έπιασαν οι σκέψεις τύπου “πώς θα πίνει γάλα το παιδί”, “θα θηλάζει για πάντα”, “τί θα γίνει αν πάθω κάτι και δε μπορώ να τη θηλάζω” αλλά επικράτησε η λογική και αποφάσισα ν’ αφήσω τη φύση να κάνει τη δουλειά της.

Πραγματικά, η μικρή, σαν να το κατάλαβε ότι πλέον θα έλειπα τη μέρα, ξύπναγε μόνη της νωρίτερα, τη θήλαζα και μετά πήγαινα στη δουλειά. Τις υπόλοιπες ώρες που έλειπα έτρωγε κανονικά το φαγητό της και θηλάζαμε πάλι το βράδυ πριν κοιμηθεί. Η απουσία μου όμως την επηρέασε προφανώς και στον θηλασμό καθώς οι θηλασμοί μας γινόντουσαν μαραθώνιοι… ούτε νεογέννητο δε θήλαζα με τόση διάρκεια. Παρά την κούραση όμως, δεν την αρνήθηκα ποτέ αν και προβληματιζόμουν πλέον με το θέμα του αποθηλασμού καθώς με δουλειά το πρωί και το βράδυ ξενύχτια λόγω θηλασμού… ήμουν στα όρια της κατάρρευσης.

Είχα διαβάσει πολλά άρθρα και εμπειρίες άλλων μαμάδων για το πώς αποθήλασαν και σαν μαμά που υποστηρίζω και εφαρμόζω το “attachment parenting” ήμουν αποφασισμένη ότι θα άφηνα το παιδί να με καθοδηγήσει και σε αυτό. Και πραγματικά η φύση έκανε το καθήκον της και εδώ: εδώ και μια εβδομάδα η κορούλα μου δε ζητάει να θηλάσει το βράδυ πριν κοιμηθεί αλλά και ούτε αν ξυπνήσει το βράδυ. Χωρίς κλάματα, χωρίς δική μου επιβολή. Όχι ότι αν της προσφέρω το στήθος θα αρνηθεί, αλλά βλέποντας αυτή την πρωτοβουλία απ΄την πλευρά της, θεώρησα ότι είναι ένα σημάδι που μου δείχνει ότι είναι η ώρα της να αποθηλάσει και είναι επιλογή της, και ίσως το να της προσφέρω εγώ πάλι το στήθος… μήπως την μπερδέψω και είναι περισσότερο για να ικανοποιήσω δικές μου ανάγκες παρά δικές της;

Από τη μία ναι μεν στεναχωριέμαι που αυτό το ταξίδι (μάλλον) φτάνει στο τέλος του… απ’ την άλλη για τους λόγους που σας είπα παραπάνω (κούραση από δουλειά & ξενύχτια θηλασμών / προβληματισμός αποθηλασμού) χάρηκα που (μάλλον) αποθηλάσαμε και κυρίως γιατί έγινε ανώδυνα και με δική της πρωτοβουλία.

Συγγνώμη για την έκταση, ήθελα να σας εξηγήσω όσο καλύτερα μπορούσα το πώς φτάσαμε ως εδώ για να μου πείτε αν, με βάσει την επιστημονική γνώση και εμπειρία σας, πιστεύετε αν όντως ο αποθηλασμός έγινε με πρωτοβουλία του παιδιού ή εγώ παρανόησα τα σημάδια; Θεωρώ ότι έχω πράξει σωστά γιατί αν όντως το παιδί ήθελε να συνεχίζει να θηλάζει… φαντάζομαι ότι θα έκανε ό,τι κάνει ένα παιδί που θέλει να θηλάζει (η δική μου πχ έκλαιγε, τράβαγε το σουτιέν μου, έδειχνε τον καναπέ που θηλάζουμε).

Κάτι ακόμα που με προβληματίζει για το αν έπραξα σωστά είναι ότι εδώ και 2 νύχτες έχει γίνει πολύ ανήσυχος ο βραδυνός της ύπνος. Ενώ κάνει πολλές δραστηριότητες μέσα στη μέρα (οπότε θεωρώ ότι κουράζεται σωματικά) και κοιμάται λίγο μέσα στη μέρα (2 ώρες το πολύ το μεσημέρι) το βράδυ θα ξυπνάει κάθε ώρα (μπορεί και κάθε μισή ώρα) και θα θέλει μόνο τον μπαμπά της. Αισθάνομαι δηλ. σαν να με απέρριψε, ενώ μέχρι τώρα ήθελε μόνο εμένα για να τη ξανακοιμήζω, και αυτό είναι που με κάνει να αναρωτιέμαι μήπως δεν έπρεπε να σταματήσω τον θηλασμό και αυτό έχει τώρα επίπτωση στον ύπνο της; Μήπως με “τιμωρεί” με αυτό το τρόπο;

Για να μη σας κουράζω, δε ξέρω αν συνεχίζετε να με διαβάζετε ήδη – και πάλι ζητώ συγγνώμη για την έκταση – έχω διαβάσει τόσα για τις επιπτώσεις που μπορεί να’ χει στη ψυχοσύνθεση ενός παιδιού ο αποθηλασμός και έχω αγχωθεί μήπως έχω κάνει κάτι τέτοιο άθελά μου, δηλ. μετέφρασα λάθος τα σημάδια που μου έδειξε.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Δήμητρα, Κορωπί

Αγαπητή Δήμητρα
η επιστροφή στην εργασία, η πολύωρη απουσία της μητέρας από το σπίτι,  σε συνδυασμό με την κούραση και το στρες προκαλούν άλλοτε άλλη μείωση της παραγωγής του μητρικού γάλακτος, μάλιστα σε  κάποιες δυάδες μητέρας- βρέφους αυτό συμβαίνει αρκετά απότομα.

Στη δική σας περίπτωση όλοι οι παράγοντες που προανέφερα αλλά και η τακτική που ακολουθήσατε του “δεν ζητάει, δεν προσφέρω” συνέβαλλαν στον αποθηλασμό.

Παρόλα αυτά όπως περιγράφεις ζήσατε με την κόρη σου μία υπέροχη περίοδο θηλασμού για 14 ολόκληρους μήνες, η οποία έχει  προσφέρει ήδη σημαντικά εφόδια στην κόρη σου όπως αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης  στον εαυτό της και στην οικογένειά της.

Όμως να ξέρεις ότι η σχέση σας δεν σταματάει εδώ.  Συνέχισε να της προσφέρεις απλόχερα την αγάπη σου όσο είσαι σπίτι με πολλές αγκαλιές, παιχνίδι, βόλτες και η σχέση σας θα αποκατασταθεί σύντομα. Μην  αισθάνεσαι ενοχές, να είσαι περήφανη για τον εαυτό σου και για όσα καταφέρατε μέχρι τώρα.

Σου εύχομαι να χαίρεσαι την κορούλα σου και είμαστε στο πλευρό σου για οτιδήποτε άλλο χρειαστείς!

Στείλτε νέο ερώτημα προς τη στήλη “Ρώτα τον Ειδικό“

Σχετικά άρθρα:

• Αποθήλασε ξαφνικά! Έκανα εγώ κάποιο λάθος;
• Η ψυχολογική πλευρά του αποθηλασμού
• Αποθηλασμός και ψυχολογία νηπίου
• Αποφάσισα πως θα τον άφηνα να αποθηλάσει μόνος του
• Μια γλυκιά ιστορία αποθηλασμού
• Και κάπως έτσι… αποθηλάσαμε
• Ήταν πιο εύκολο από όσο νόμιζα τελικά!

Μητρικός Θηλασμός Fun page

Υποστηρικτική Oμάδα Μητρικού Θηλασμού “Απανταχού θηλάζουσες“