Όταν έμεινα έγκυος ευχόμουν όλα να πάνε καλά, να γεννήσω φυσιολογικά και να έχω γάλα για να θηλάσω όσο γίνεται περισσότερο. Κανείς όμως δεν μου είπε πως το να θηλάσω είναι εύκολο αρκεί να γίνουν σωστά βήματα από την αρχή. Για να ξέρεις όμως τα σωστά βήματα πρέπει να το ψάξεις. Εγώ όμως δεν ήμουν και τόσο ”ψαχτήρι”. Πίστευα πως θα έρθουν όλα φυσιολογικά και τέλος πάντων ότι δεν χρειάζεται τόση ειδίκευση πια για να θηλάσεις… η πράξη καθ’ αυτού όχι, αλλά για να εδραιωθεί ο θηλασμός χρειάζονται πολλά.

Με αφορμή τα προβλήματα που προέκυπταν κατά καιρούς με τη μικρή μου, άρχισα να ψάχνω στο διαδίκτυο απόψεις ειδικών… ε λοιπόν το πόσα λάθη κάνουμε δεν περιγράφεται και δεν είναι εκεί το κακό… το κακό είναι πως αυτά τα λάθη δημιουργούν στα μικρά μας απίστευτα προβλήματα ή ακόμη χειρότερα τους στερούν συναισθήματα που είναι καίρια για την ψυχοκινητική τους ανάπτυξη. Όλα αυτά τα λάθη φυσικά δεν τα κάνουμε εν γνώση μας αλλά δεν παύει το αποτέλεσμα να είναι το ίδιο.

Θα ξεκινήσω από το πρώτο: δεν ήξερα ότι έπρεπε να ζητήσω αποκλειστικό θηλασμό. Μέχρι να μου φέρουν το μωρό στο δωμάτιο μετά τον τοκετό του είχαν  ήδη δώσει γάλα με μπιπερόν… ε πολύ φυσικό το παιδί μετά δεν έπιανε σωστά το στήθος για να παράγει και εκείνο εύκολα το γάλα. Το πάλευα να της το μάθω… αλλά μάταια. Ευτυχώς κιόλας που γέννησα σε δημόσιο νοσοκομείο και είχα τη μικρή μου συνεχώς στο δωμάτιο. Γιατί αν ήμουν σε κανένα ιδιωτικό “ξενοδοχείο”(έτσι τα λέω εγώ τα ιδιωτικά μαιευτήρια), θα μου το έφερναν το παιδί φουσκωμένο στο ξένο γάλα και θα αναρωτιόμουν μετά γιατί δεν πίνει το δικό μου.

Παράλληλα υπήρχε και ο ίκτερος που κράτησε 3 μήνες και η παιδίατρος με συμβούλεψε να της δώσω χαμομήλι και λίγο συμπλήρωμα για να της πέσει και  για να μην αφυδατωθεί, επειδή γεννήθηκε καλοκαιράκι και είχαμε τους καύσωνες. Μέγα λάθος… ποιος σας είπε ότι το  μητρικό γάλα δεν έχει όλα όσα χρειάζεται για να μην αφυδατώνεται; Ναι, παρατείνει τον ίκτερο αλλά μέχρι εκεί, δεν τον ανεβάζει. Ύστερα ήρθε το αιματάκι στις κενώσεις της, ελάχιστο μεν αλλά δεν μπορούσαμε να το παραβλέψουμε. “Κόψε τα γαλακτοκομικά μήπως έχει αλλεργία σε αυτά το μωρό”, έτσι χωρίς να σιγουρευτούμε με εξετάσεις πρώτα-τα γαλακτοκομικά που είναι τόσο σημαντικά για την καλή ποιότητα του  μητρικού γάλατος.

Όλα αυτά μέσα σ’ έναν πανικό, γιατί ως νέα μαμά δεν έχεις μάθει να συγκρατείς το άγχος σου και να σκέφτεσαι καθαρά.  Το αποτέλεσμα; Το γάλα μου μέσα σε ένα μήνα είχε γίνει νερό δεν ξέρω αν έφταιξε μόνο αυτό , αλλά ήταν το μόνο που είχα αλλάξει στην πολύ προσεκτική διατροφή μου… είχα μεν ποσότητα αλλά όχι ποιότητα. Εντέλει κατάφερα να θηλάσω αποκλειστικά μόνο 4.5 μήνες. Σε άλλες θα σας φανεί πάρα πολύ… εμένα μου φάνηκε λίγο, πολύ λίγο σε σχέση με αυτό που θα μπορούσα να επιτύχω αν ήμουν σωστά ενημερωμένη από την αρχή. Βέβαια αυτοί οι 4,5 μήνες συμπληρώθηκαν με αγώνα και κόπο και με την ”εξ’αποστάσεως” υποστήριξη μίας μαίας που χωρίς κανέναν ενδοιασμό με στήριξε μιλώντας μου ατελείωτες ώρες στο τηλέφωνο και αποτρέποντας με από πολύ περισσότερα λάθη. Για μένα και την κόρη μου ήταν ο φύλακας άγγελος μας.

Φυσικά δεν έλειπαν οι «γνώμες» του περίγυρου όπως: ¨Βάλε πρόγραμμα στο φαγητό της”. – ΤΑ ΜΩΡΑ ΠΟΥ ΘΗΛΑΖΟΥΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ!!!! ΘΗΛΑΖΟΥΝ ΚΑΤΑ ΒΟΥΛΗΣΗ!!!. “Βάλε πιπίλα αν γκρινιάζει”. Άλλο ένα λάθος για το θηλασμό. Αν γκρινιάζει ενώ δεν πεινάει ή δεν είναι βρεγμένη η πάνα της, πάρτη αγκαλιά… και έρχεται η απάντηση μετά: “Α όχι, μην την κακομαθαίνεις, άστη  να κλάψει μεγαλώνουν τα πνευμόνια της”. Ναι μπορεί να μεγαλώνουν τα πνευμόνια της αλλά το τι γίνεται μέσα στον οργανισμό της όταν κλαίει και δεν ανταποκρίνεσαι, ούτε που το φανταζόμαστε:  το κύμα άγχους, φόβου και ανασφάλειας που τα καταβάλει έχουν τραγικές συνέπειες.

Η μικρή μου μόνη της σταμάτησε να ξυπνάει τη νύχτα για φαγητό όταν ήταν 3 μηνών. Μόνη της, περίπου στους 4 μήνες,  ξεκίνησε να κοιμάται στην κούνια χωρίς να την έχω αγκαλιά, δηλαδή την ταΐζω, την αφήνω στην κούνια της ξύπνια και την παίρνει ο ύπνος. Έτσι ξαφνικά ένα μεσημέρι χωρίς να κάνω κάτι, το ξεκίνησε.

Καταλήγω λοιπόν στο συμπέρασμα ότι εντάξει να ακούμε τη γνώμη όλων, ειδικών και μη, αλλά τις αποφάσεις να τις παίρνουμε μόνο αφού κλείσουμε τα μάτια μας, πάρουμε μία ανάσα και ακούσουμε το μωρό μας τι έχει να μας πει… και μας λέει πολλά… εμείς δεν το ακούμε..!!!

Όσον αφορά τη δική μου άποψη: κάντε ότι μπορείτε για να θηλάσετε, πάρτε το μωρό σας αγκαλιά, φιλήστε το, τραγουδήστε και χορέψτε μαζί του… μόνο ευτυχία, ασφάλεια και πληρότητα θα του προσφέρετε (συναισθήματα βασικά για ένα πιο υγιές, ισορροπημένο και ανεξάρτητο νήπιο και ενήλικα αργότερα), δεν θα κακομάθει. Άλλωστε μόλις περπατήσει δεν θα έχει ανάγκη τόσο πολύ την αγκαλιά σας… και πολύ αργότερα θα παρακαλάτε εσείς για μια αγκαλιά γιατί θα σας λείπει. Χορτάστε το τώρα που μπορείτε!! Οι δουλειές του σπιτιού και όλα τα υπόλοιπα μπορούν να μείνουν λίγο πίσω ή να γίνουν όταν κοιμάται.

Ζητήστε και παροτρύνεται το μπαμπά του μωρού σας να σας βοηθήσει και να συμμετέχει ενεργά σε όλη τη φροντίδα του μωρού όσο είναι σπίτι. Εγώ το έκανα και οι θετικές επιδράσεις στη μικρή μου και τον μπαμπά της ήταν απίστευτες!!! Μία πολύ καλή λύση που θα σας λύσει τα χέρια όσον αφορά την ανάγκη του μωρού για αγκαλιά ενώ εσείς έχετε δουλειές να κάνετε, είναι το babywearing.

Κλείνω με την ευχή η κόρη μου να γεννήσει το δικό της παιδάκι σε μια κοινωνία αποκλειστικού θηλασμού.

Σας ευχαριστώ,
Σοφία

Μητρικός Θηλασμός Fun page

Υποστηρικτική Oμάδα Μητρικού Θηλασμού “Απανταχού θηλάζουσες“