Γεια σας!
Σας είχα ξαναγράψει για να εκφράσω την ανάγκη που νιώθω να καταλάβω ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να αποθηλάσει ένα παιδί. Η κόρη μου είναι 17 μηνών και τη θηλάζω αποκλειστικά (όσον αφορά το γάλα της).

Θα ήθελα να σας επισημάνω κάτι που παρέλειψα την προηγούμενη φορά και νομίζω αξίζει να το λάβετε υπ’ όψιν σας.

Στην προσπάθεια μου να βρω ένα τρόπο να διακόψω το θηλασμό ή τουλάχιστον να μάθει να πίνει γάλα χωρίς να θηλάζει, μόνο, το στήθος μου, ρώτησα πολλές μαμάδες που έχουν περάσει αυτή τη φάση.

Αυτό που δεν σας έγραψα την προηγούμενη φορά είναι ότι οι περισσότερες ακριβώς επειδή δεν ήξεραν πώς να διαχειριστούν το θέμα του αποθηλασμού, δυσκολεύτηκαν πολύ, και ήταν πολύ πιο συγκρατημένες ή αποφασισμένες αρνητικά, σε σχέση με το αν θα ξαναθηλάσουν αποκλειστικά το δεύτερο παιδάκι τους.

Συμπεραίνω ότι την έλλειψη πληροφόρησης σε σχέση με την εξίσου σημαντική διαδικασία του αποθηλασμού, την πληρώνουν τα επόμενα παιδάκια!

Ξέρω ότι ο στόχος σας είναι να βοηθήσετε στο θηλασμό και όχι στη διακοπή του αλλά νομίζω μια σωστή ενημέρωση και γύρω από αυτό το θέμα θα βοηθούσε όλες τις μαμάδες να νιώθουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.

Ότι ξέρουν, δηλαδή, να διαχειριστούν όλο τον κύκλο του θηλασμού ενός παιδιού χωρίς να πέφτουν στην παγίδα να ακούν τις απόψεις άλλων, οικείων, που λένε “εμ, αυτό το κόβουν όταν το παιδί είναι μικρό τώρα…” & “τουλάχιστον μην ξανακάνεις το ίδιο λάθος”.

Ευχαριστώ!
Ηλιάνα Σ, Ν. Φιλαδέλφεια

Φίλη Ηλιάνα,

μιας που αρκετές φορές ειδικοί έχουν απαντήσει για το θέμα, μου δίνεις την ευκαιρία αυτή τη φορά να γράψω εγώ (μετά από πολύ καιρό…) τις σκέψεις μου για το θέμα αυτό, κάτι που το θέλω πολύ!!

Έχεις απόλυτο δίκιο! Ο αποθηλασμός είναι μια εξίσου σημαντική περίοδος τόσο για το μωρό όσο και για τη μητέρα. Όπως όμως συμβαίνει κατά τη διάρκεια του θηλασμού έτσι πρέπει και σε αυτή τη φάση να υπάρχει υπομονή και κατανόηση της μητέρας προς το μωρό της χωρίς να επηρεάζεται από τον περίγυρο.

Ό,τι με κόπο και αγάπη έχει κατακτηθεί δεν μπορεί να σβήσει από τη μια στιγμή στην άλλη… δεν μπορεί δηλαδή τη μια μέρα η μητέρα να θηλάζει το παιδί και την άλλη να αποφασίσει πως τέρμα! Ως εδώ! Δεν πρέπει κιόλας! Είναι μια κατάσταση που δεν αφορά και δεν επηρεάζει μόνο εκείνη άλλωστε!

Είναι παρατηρημένο πως όταν ο θηλασμός τερματίζετε νωρίς, οι μητέρες αγχώνονται λιγότερο για το κατά πόσο θα επηρεαστεί η ψυχολογία του μωρού τους, ενώ όσο μακραίνει το διάστημα θηλασμού τόσο η αγωνία μεγαλώνει…

Η αλήθεια είναι πως όσο νωρίτερα έρχεται ο αποθηλασμός τόσο πιο ομαλή είναι η διαδικασία -συνήθως- και αυτό έχει τη λογική του! Άλλο να αποθηλάσει ένα μωράκι για παράδειγμα 9 μηνών (και άλλο ένα παιδάκι 2,5 ετών… Το 9 μηνών, πιθανόν θα αντιδράσει, θα δυσανασχετήσει όμως κάποια στιγμή θα αποδεχτεί την κατάσταση μη μπορώντας να κάνει και αλλιώς. Το 2,5χρονο όμως, που πιθανότατα μιλάει κι εκφέρει πλέον άποψη, αντιστέκεται περισσότερο ιδιαίτερα αν το ίδιο δεν είναι ακόμη έτοιμο να αποθηλάσει αλλά αναγκάζεται, για τους “x” λόγους της μητέρας που την οδήγησαν στον αποθηλασμό!

Πώς να διαχειριστεί ένα μωρό-παιδί τη φάση του απογαλακτισμού (ειδικά αν έχει βιώσει παρατεταμένο θηλασμό) όταν από τη μέρα που γεννήθηκε αυτό έχει γνωρίσει σαν μια πραγματικότητα όπως όλα τα άλλα που έχει δεχτεί από τον κόσμο του; Για το παιδί είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό χωρίς “γιατί”, “πρέπει” και εξηγήσεις! Δεν αναρωτήθηκε ποτέ “γιατί εγώ φοράω πάνα και η μαμά όχι;” Δεν αναρωτιέται “γιατί ο Κωστάκης πίνει γάλα από το ποτήρι ενώ εγώ μόνο από το στήθος της μαμάς;”… Αντίθετα θα αναρωτηθεί “Μα τί έπαθε η μαμά τελευταία και δεν θέλει να μου δίνει να πιω το γάλα μου;”.

Πιστεύω πως καμιά μανούλα δεν θηλάζει επειδή “πρέπει”, δεν μπορεί να είναι αναγκαστικός ο θηλασμός! Η καθεμιά μας θηλάζει γιατί το θέλει πρώτα από όλα εκείνη η ίδια κι έπειτα γιατί η μάνα παίρνει ικανοποίηση όταν βλέπει το παιδί της ευχαριστημένο! Γι΄αυτό και όλοι λένε ο θηλασμός να συνεχίζεται για όσο ευχαριστεί μητέρα και παιδί! Όμως συχνά φαίνεται το παιδί (ανεπηρέαστο από εξωτερικούς παράγοντες) να επιθυμεί να συνεχίσει για περισσότερο διάστημα από όσο επιθυμεί η μητέρα 🙂

Γι΄αυτήν ακριβώς την περίπτωση, συζητώντας με πολλές θηλάζουσες μητέρες -που θήλασαν για ποικίλα χρονικά διάστημα, και συζητώντας επίσης το θέμα του αποθηλασμού με αρκετούς ειδικούς (IBCLC ή μη), μαζί με την προσωπική μου εμπειρία -που συνεχίζω να θηλάζω τον γιο μου τώρα που κοντεύει να γίνει 4 χρονών, αυτό που συμπεραίνω είναι πως τον αποθηλασμό μπορεί να τον αποφασίσει η μαμά -παρά τις ανάγκες και τα θέλω του παιδιού της- μέχρι τον πρώτο 1-1,5 χρόνο, έπειτα καλύτερα είναι να περιμένει το παιδί της να αποφασίσει πότε θα αποθηλάσει -μόνο του, αποφεύγοντας έτσι δυσάρεστες καταστάσεις που πολύ πιθανόν θα προκύψουν κυρίως σε ψυχολογικό επίπεδο.

Επίσης πιστεύω πως αν μια μανούλα είχε τη θέληση και την υπομονή να θηλάσει για κάποιο διάστημα το μωρό της, στο επόμενο παιδάκι δεν θα είναι επιφυλακτική, διστακτική ή αρνητικά επηρεασμένη, απλά, με την πείρα της πρώτης εμπειρίας θα διαχειριστεί πιο διεξοδικά και βολικά για τα δικά της δεδομένα τον θηλασμό πάντα σε συνάρτηση με το νέο της μωρό που κανείς δεν της υπογράφει πως θα είναι το ίδιο σε χαρακτήρα, συμπεριφορά, αντιδράσεις κλπ με το προηγούμενο 🙂

Νομίζω πως το πιο δύσκολο πράγμα με το οποίο ερχόμαστε αντιμέτωπες είναι το να αντιμετωπίσουμε τον περίγυρο! Οικογένεια, φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι που όλοι έχουν κάτι να πουν και πολύ περισσότερο να κρίνουν! Αυτό είναι που μας κάνει να νιώθουμε κουρασμένες από το θηλασμό και την επιμονή του μικρού μας να θηλάζει ακατάπαυστα! Γιατί… κατά τ’ άλλα, κακά τα ψέμματα, ο θηλασμός ποτέ δεν μας ενόχλησε 🙂

Είναι όπως με την περίοδο εισαγωγής στερεών τροφών, που μας άγχωνε το κουτάλι και η αποδοχή του μωρού της νέας κατάστασης! “Έφαγε; μα πότε θα μάθει επιτέλους να τρώει! Τί να κάνω;” Έτσι και στην φάση του αποθηλασμού, άγχος και αβεβαιότητα, ανυπομονησία κι εκνευρισμός! “Πάλι θέλει να θηλάσει… μα πότε θα το κόψει επιτέλους και πώς; τί να κάνω;”

Όχι! Θέλει υπομονή, αγάπη, τρυφερότητα, κατανόηση και… λογική! Δεν υπάρχει μαγική συνταγή παρά μόνο γενικές οδηγίες που θα κληθούμε να ακολουθήσουμε συνδυάζοντας τες πάντα με τις ιδιαιτερότητες του δικού μας παιδιού και του δικού μας θηλασμού (εξαρτάται και από τη διάρκειά του!) προσπαθώντας για το καλύτερο και λιγότερο επώδυνο αποτέλεσμα, ώστε να κλείσουμε αυτόν τον κύκλο της ανιδιοτελούς προσφοράς τροφής, συναισθήματος και επαφής με τις καλύτερες προϋποθέσεις αφήνοντας κάπου εκεί στο παιδικό υποσυνείδητο ακόμη μια γλυκιά ανάμνηση μητρικής αγκαλιάς και φροντίδας!

Παρ’ όλου που δεν είμαι σε θέση να δώσω οδηγίες φυσικού αποθηλασμού καθώς ακόμη δεν το έχω βιώσει, επειδή αρκετές φορές έχουμε αναλύσει μέσα από άρθρα ή απαντήσεις το θέμα του αποθηλασμού, κι επειδή σαν μητέρα θηλάζουσα με απασχολεί πολύ… μπορώ να πω πώς έχω αντιληφθεί τα πράγματα και πώς θα προσπαθήσω να τα εφαρμόσω! Και νομίζω πως πολλές θα συμφωνήσετε μαζί μου και πιθανόν να τα βρείτε χρήσιμα και βοηθητικά 🙂

Εννοείτε πως οι γενικές οδηγίες είναι για αποκλειστικό μητρικό θηλασμό κατά τους πρώτους 6 μήνες κι έπειτα προσθέτουμε συμπληρωματικά στερεές τροφές μέχρι τον πρώτο χρόνο. Στη συνέχεια αν θέλουμε συνεχίζουμε να θηλάζουμε για όσο μας ευχαριστεί τη δυάδα και πάλι οι διεθνείς οδηγίες λένε πως ιδανικά θα πρέπει ο θηλασμός να συνεχίστεί μέχρι τη συμπλήρωση ακόμη και του 3ου έτους του παιδιού!

Κάποια στιγμή λοιπόν, έρχεται η ώρα του αποθηλασμού… Το σίγουρο είναι πως ο φυσικός σταδιακός αποθηλασμός είναι η καλύτερη λύση για όλους. Και φυσικά δεν χρειάζεται να πάρουμε χάπια διακοπής της γαλουχίας (με τις όποιες παρενέργειες…) για κάτι που η φύση έχει και πάλι προβλέψει για εμάς!

Σύμφωνα με τον νόμο της προσφοράς και της ζήτησης, σταδιακά μειώνουμε γεύματα θηλασμού, ελλατώνεται η ζήτηση και έτσι σταδιακά μειώνεται και η προσφορά, δηλαδή η παραγωγή μας!

Βέβαια ακόμη και να σταματήσουμε εντελώς να θηλάζουμε, μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει λίγο γάλα στο στήθος μας και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις μητέρες βλέπουν σταγόνες για εβδομάδες μετά, όμως αυτό είναι φυσιολογικό και δεν εμπναίει ανυσηχία.

Το γάλα δεν μένει για πάντα μέσα μας! Σταδιακά αυτό που μένει στο στήθος απορροφάται από τον οργανισμό χωρίς να δημιουργεί προβλήματα. Αν  παρ’ όλα αυτά δούμε κάτι ασυνήθιστο, πόνο, κοκκινίλα, σκληρό σημείο κλπ καλό είναι να επικοινωνήσουμε με κάποιον ειδικό καθώς μπορεί πολλά άλλα να συμβαίνουν όχι απαραίτητα εξαιτίας του αποθηλασμού μας…

Για να αποθηλάσουμε λοιπόν, όπως λένε οι ειδικοί, είναι καλύτερο να αρχίσουμε να μειώνουμε τα γεύματα της ημέρας και να αφήσουμε τα βραδινά για το τέλος. Και πώς μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό; εφαρμόζοντας τη μέθοδο: “Δεν προσφέρω, δεν αρνούμαι”.

Ειδικά αν μιλάμε για αποθηλασμό μετά από την εισαγωγή των στερεών γευμάτων (γιατί δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε καμιά μητέρα να μην αποθηλάσει νωρίτερα αν το θέλει…) αυτό σταδιακά γίνεται εφικτό! Μπορούμε πχ να “προβλέψουμε” την πείνα του μωρού και να φροντίσουμε να την ικανοποιήσουμε νωρίτερα με κάποιο γεύμα ή σνακ! Ή αν διακρίνουμε σημάδια επιθυμίας θηλασμού να προσπαθήσουμε να το απασχολήσουμε με κάτι άλλο πχ παιχνίδι!

Και επειδή μπορεί τις πρώτες μέρες να αντιμετωπίσουμε δυσκολίες με το στήθος, έτσι όπως ήταν μαθημένο να παράγει τις ώρες που εμείς αρχίζουμε να αφαιρούμε γεύματα, μπορεί να το νιώσουμε πρησμένο, ή να μας πονέσει και να έχουμε δυσφορία και ενόχληση… σε αυτή την περίπτωση εκτός του ότι θα μπορούσαμε να θηλάσουμε λίγο… που όμως προσπαθούμε να το αποφύγουμε… 🙂 είναι αρκετό να προσπαθήσουμε να βγάλουμε λίγο έστω με το χέρι αν όχι με θήλαστρο τόσο ώστε να ανακουφιστούμε!

Όταν ο αποθηλασμός γίνεται σταδιακά, τότε η διαδικασία δεν είναι επώδυνη ψυχολογικά για κανέναν. Μπορούμε λοιπόν κάθε 4-7 μέρες να αφαιρούμε ένα γεύμα και στην περίπτωση που θέλουμε να αποθηλάσουμε επειδή πρόκειται να επιστρέψουμε πχ στη δουλειά και δεν επιθυμούμε να συνεχίσουμε το θηλασμό (που ας σημειωθεί πως αυτή η περίπτωση δεν είναι εμπόδιο… θέληση και ενημέρωση να υπάρχει και όλα γίνονται! Παράδειγμα εγώ, που επέστρεψα στη δουλειά όταν ο μικρούλης μου ήταν μόλις 4,5 μηνών… -διαβάστε την ιστορία μας εδώ: Αποκλειστικός θηλασμός και εργασία. Ποιός είπε πως δεν γίνεται;) τότε καλό είναι να ξεκινήσουμε τη διαδικασία 4-6 εβδομάδες πριν από την επιστροφή μας για να έχουμε μια σχετική άνεση χρόνου γιατί σε γενικές γραμμές η διαδικασία αποθηλασμού απαιτεί ένα διάστημα 1-2 μηνών!

Δεν χρειάζεται άγχος, ενημέρωση, υπομονή και τα υπόλοιπα… θα έρθουν από μόνα τους όταν είναι η ώρα τους!

Παρακάτω διαβάστε κάποια σχετικά άρθρα και απαντήσεις ειδικών:

• Φυσικός απογαλακτισμός
• Φυσικός, σταδιακός αποθηλασμός
• Με το θηλασμό καλά! Τώρα… πώς σταματάμε;
• Αποθηλασμός. Έφτασε η ώρα…
• Αποθηλασμός χωρίς χάπια
• Αποθηλασμός και ψυχολογία νηπίου
• Διακοπή θηλασμού με φυσικό τρόπο
• Σταδιακός αποθηλασμός. Πότε πρέπει να ξεκινήσω την διαδικασία και τι πρέπει να κάνω;
• Πώς σταματάμε με ασφάλεια (για το στήθος) τον θηλασμό;
• Μετά από 24 μήνες πώς θα απογαλακτίσει χωρίς συναισθηματικό κόστος;