Ναι! Θηλάζω ακόμη γιατί έτσι με οδήγησε το ένστικτό μου, έτσι μου υπέδειξε το παιδί μου!

Ναι! Θηλάζω ακόμη γιατί έτσι με οδήγησε το ένστικτό μου, έτσι μου υπέδειξε το παιδί μου!

Ιστορία θηλασμού
της μαμάς Γεωργίας Λειβαδιώτη

Γεια σας.
Συγχαρητήρια για την πολύτιμη βοήθεια, κατανόηση, συμπαράσταση που δίνετε σε κάθε μαμά ξεχωριστά σε προσωπικό επίπεδο. Βρίσκω απάντηση σχεδόν σε κάθε μου απορία, ανησυχία, φόβο και άγνοια σε όλο το ταξίδι μητρικού θηλασμού, μακάρι να το είχα κάνει νωρίτερα. Επιθυμώ να μοιραστώ την εμπειρία μου μαζί σας, επειδή νιώθω μέλος αυτής της «οικογένειας».

Ονομάζομαι Γεωργία, ετών 34 και έχω μια κόρη 12,5 μηνών. Είχα αποφασίσει να θηλάσω πριν ακόμη έρθει στον κόσμο, πράγμα που θεωρούσα εύκολο και αυτοματοποιημένο. Όμως, η ώρα ήρθε, γέννησα με καισαρική, το μωρό θήλαζε όσο ήμασταν στην κλινική και της παρείχαν παράλληλα γάλα σκόνη ως είθισται στις περισσότερες περιπτώσεις. Δεν ζήτησα αποκλειστικό θηλασμό, νομίζοντας πως είναι προνόμιο του φυσιολογικού τοκετού και επειδή δεν ήμουν άρτια ενημερωμένη και προετοιμασμένη.

Επιστροφή στο σπίτι, εγώ η μαμά, ο μπαμπάς, το μωρό, μαζί με οδηγίες για γάλα σε σκόνη, το οποίο φροντίσαμε να προμηθευτούμε. Στο στήθος λοιπόν, όχι όσο έπρεπε -νόμιζα ότι όλο αυτό πρέπει να χρονομετράται-, κλάμα το μωρό, έτοιμο γάλα εμείς, για να «χορτάσει». Ευτυχώς μόνο για περίπου 10 ημέρες, καθώς η παιδίατρος μας, υποστηρίκτρια του μητρικού θηλασμού, με παρότρυνε να κόψω το έτοιμο γάλα γιατί το παιδί έπαιρνε βάρος, να αφήσω στην άκρη το ρολόι και να θηλάζω κατ΄απαίτηση του μωρού, όποτε και όσο θέλει! Συνεχίσαμε.

Τις πρώτες ημέρες, ραγάδα στη θηλή. Τις επόμενες, μαστίτιδα και αντιβίωση. Λίγο πολύ τα περνάνε οι περισσότερες μαμάδες κι ενώ όλα αντιμετωπίζονται, η άγνοια και ο πανικός μεγαλοποιούν τα προβλήματα. Και εγώ ήμουν πρώτον σε διαρκή πανικό (κακώς) και δεύτερον εκείνο το διάστημα δεν είχα εντοπίσει πηγές για βοήθεια στο διαδίκτυο.

Ευτυχώς δεν σταμάτησα ούτε λεπτό να θηλάζω από ένστικτο, παρά τις συμβουλές μαμάς και πεθεράς, ότι κουράζομαι και υποφέρω άδικα, κι άλλα παιδιά μεγαλώνουν αλλιώς και τί έγινε κτλ. Συμφωνώ, αν υπάρχει σοβαρός λόγος ή είναι επιλογή της μαμάς εντάξει, δεν το επικρίνω. Σαν μαμά όμως, είχα την εξής αρχή: το παιδί είναι δικό μου, εγώ έχω την ευθύνη κι εγώ θα αποφασίσω αυτό που θεωρώ καλύτερο για εκείνο. Να μην υποφέρω(;) Γιατί να υποφέρω; Ταλαιπωρούμαι ναι, κουράζομαι ναι, εξαντλούμαι ναι, αλλά δεν υποφέρω, προσπαθώ με κάθε μου δύναμη να προσφέρω στο πλασματάκι μου, το γάλα της μαμάς του. Και συνεχίσαμε.

Δεύτερη μαστίτιδα πριν καλά καλά σαραντίσω, όμως συνεχίζαμε το έργο μας. Εγώ με το μωρό κολλημένο πάνω μου. Να σημειώσω πως είχα ένα δύσκολο μωρό, το οποίο μεγάλωσε τους πρώτους 4 μήνες στην αγκαλιά μου και κοιμόταν εκεί σχεδόν πάντα κι εγώ καθιστή ακουμπισμένη στον τοίχο, αφού έτσι ήταν ήρεμο. Δεν τολμούσα να ξαπλώσω μαζί της στο κρεβάτι πάλι από φόβο… Δεν μπορούσα να φάω, να την αφήσω έστω για λίγο. Μπορεί να κοιμόταν κανένα 20λεπτο μέσα στη μέρα στο καλάθι της. Είχα ευτυχώς βοήθεια τον περισσότερο καιρό και συμπαράσταση, από τον άντρα μου κυρίως.

Όλα «καλά», μέχρι που τον 4ο προς 5ο μήνα, αντιλήφθηκα γρομπαλάκι στο στήθος και παρά την αγωγή που ακολούθησα (αντιβίωση, αντιμικροβιακά), έκανε απόστημα. Η συνέχεια ήταν η εξής: Διάνοιξη και αδυναμία θηλασμού μέχρι να κλείσει η πληγή. Και τώρα; Διακοπή θηλασμού; Θηλασμός μόνο από το ένα στήθος, το παιδί δεν πήρε ποτέ μπιμπερό, φάρμακα και πάλι φάρμακα… το κόστος ήταν να χάσει 150γρ. εκείνο το μήνα, ήταν κολλημένη στο στήθος όσο ποτέ, με στεναχωρούσε παρά με ικανοποιούσε (ίσως) που δεν δεχόταν να τραφεί με άλλον τρόπο.

Δεν το συζητώ τι άκουγα πάλι, ότι φταίω που το παιδί έμαθε να θηλάζει αποκλειστικά, ότι φταίω που το παιδί θέλει μόνο αγκαλιά. Όμως μαζί το περάσαμε κι αυτό. Θηλαμός με το ένα στήθος, απομάκρυνση του γάλακτος με το χέρι από το άλλο, έναν ολόκληρο βασανιστικό μήνα έως ότου κλείσει η πληγή.

Και η πληγή έκλεισε, το παιδί συνέχισε να θηλάζει και εγώ η μαμά, άρχισα μετά τον 5ο μήνα να απολαμβάνω το θηλασμό. Το επόμενο εμπόδιο ήταν αποχή γαλακτοκομικών για μερικούς μήνες, λόγω πιθανής αλλεργίας. Όμως αυτό ήταν πλέον παιχνιδάκι. Αφού δεν σταμάτησα τότε, δεν σκόπευα να το κάνω μετά. Απλά έβαζα μικρούς στόχους τη φορά, πρόσθετα κάθε μήνα θηλασμού χωρίς να βάλω όριο, γιατί δεν ήξερα τι άλλο θα συμβεί, χωρίς να ακούω τους άλλους. Νιώθω χαρά, γιατί το παιδί μου θηλάζει ακόμη, μετά από ατυχίες, προβλήματα και δυσκολίες. Όχι γιατί το είχα αυτοσκοπό, αλλά γιατί έτσι με οδήγησε το ένστικτό μου, έτσι μου υπέδειξε το παιδί μου.

Ακόμη και τώρα όταν ρωτάνε μέχρι πότε θα θηλάζεις δεν ξέρω τι να απαντήσω. Κουράστηκα να προσπαθώ να εξηγήσω… Δεν καταλαβαίνω γιατί το έτοιμο γάλα είναι πιο καλό από της μαμάς. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να έχω την ανάγκη να βγω για ποτό, το μωρό μου με έχει μεγαλύτερη ανάγκη το βράδυ που θα ξυπνήσει για αγκαλιά ή για θηλασμό. Δεν καταλαβαίνω τι «κακό» έκανα με την αγκαλιά, το παιδί τώρα περπατάει και το κυνηγάς για να το αγκαλιάσεις. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να συνηθίσει το μωρό να κοιμάται στη γιαγιά, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να αντιμετωπίσω το μωρό σαν παιχνίδι ή κατοικίδιο…

Σας γράφω επειδή ήθελα να καταθέσω τα βιώματά μου κάπου όπου θα με καταλάβουν και να τονίσω πως μαμάδες, πεθερές και φίλες είναι μαμάδες όλες άξιες, στα δικά τους όμως παιδιά όχι στα δικά σας. Μπορώ πλέον να βγω για καφέ, φαγητό, βόλτα με ή χωρίς το μωρό, μπορώ να την αφήσω στη γιαγιά όταν θα λείπω, μπορώ να την αφήνω όταν θα πάω για δουλειά… Εργάζομαι μακριά από το σπίτι, τη νύχτα δεν κοιμάμαι πάντα, προσπαθώ να είμαι σύζυγος και φίλη, είμαι ευτυχισμένη μαμά, συνεχίζω να ζω μια κανονική ζωή και ναι… ακόμα θηλάζω!! 

Κάποτε τα μωρά μεγαλώνουν. Όσες δυσκολίες κι αν περάσετε, ενημερωθείτε, παλέψτε, συζητήστε, ψάξτε πριν εγκαταλείψετε. Πιστέψτε με, αξίζει!

Με εκτίμηση,
Γεωργία Λειβαδιώτη

Μπορείτε να στείλετε και τις δικές σας ιστορίες θηλασμού, τοκετού ή τις επιστολές, τα παράπονα και τις καταγγελίες σας στο editor[at]mitrikosthilasmos.com

Διαβάστε περισσότερες ιστορίες θηλασμού ΕΔΩ
Μητρικός Θηλασμός
Fun page
Υποστηρικτική Oμάδα Μητρικού Θηλασμού
Απανταχού θηλάζουσες

1 Σχόλιο

  1. Μπράβο σου Γεωργία! Συντάσσομαι απόλυτα με τις θέσεις σου, είσαι πολύ συνειδητοποιημένη παρότι νεαρή και επειδή και μεις περάσαμε παρόμοιες δυσκολίες με τον θηλασμό και τα καταφέραμε για ένα χρόνο, σου δίνω συγχαρητήρια γιατί ξέρω πόση προσπάθεια έκανες και τα κατάφερες!!!!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *